Vyfde deel
tvveede vvtcomen.
Sabellus. Fuluius.
'TGerucht, en roep des volcx, ontsteeckt den geest tot wraec,
Wort onsen Heer ghedoodt, om onrechtighe saeck,
De helsche raserny, sendt hulp om te verghelden.
De nijt, en hoeft gheen const, om yemant vals te schelden,
Is trou, en vrientschap doodt, en recht soo wt den landt.
Goden! by v ick sweyr, dat om trouw met dees handt
Wraecke gheschieden sal, verrader die de trouwe,
Verradich hebt gheschent de wraeck die sal v rouwen,
Oft cracht moet my ontgaen, dat ghy 'tontcomen sout,
Den gheest en bloedt in 'tlijf, wort my deur gramschap cout,
Dit liju' en leuen ick om uwen 'twill' sal waghen,
All' viel het hemels vier, 'ken salder niet naer vraghen,
Maer v sielmoorder noch doorkeruen naer mijn lust.
'Tghepeys van steruen stelt, den gheest heel in onrust,
Wort deught alsoo verghelt, men sou de deught verfoyen.
'Tsweet breeckt door gramschap wt, de wrake sal noch groyen
Soo 'tonsen Heer betreurt, ick sweer by hell' en Goon,
Dat hy, oft ick, de doodt sal eruen voor den loon,
Want gramschap doet den eedt, door trouw' ia't voorghenomen.
Still', still', den staet die comt, den Keyser sal oock comen,
Diadum'nus verwoedt, die sien ick volghen mee.
Het recht van onsen Heer, sal sijn ghedaen al ree,
Dan wy hier wat ghewacht, en hooren oft sijn vloecken,
De doodt van onsen Heer noch langher sal versoecken,
Naer 'tweten my verlanght, 'tverlanghen my oock quelt.
|
|
Auteursrechtvrij