Vyfde deel
Eerste Vvtcomen.
Macrinus. Opilius. Adrastus.
O! Grooten Iuppiter, O! Vader alder goden,
Voert mijnen gheest datick mach volghen v geboden,
Gheboden niet alleen, maer uwen cloecken raet,
Die ghy alleen besloet in 'tdoen van v weldaet,
Maer als ghy socht den mensch' met schaden te verderuen,
Door watervloedt, en vier, oft door de Pest te steruen,
Riept ghy den heelen raet der Goden in v zael,
En deedt naer haren raet de wraecke teenemael.
Wijsen, en grooten Godt? Godt segh' ick, die sijn crachten,
En groote daden doet door Goddelijcke machten,
Gheeft dat ick, die maer ben een ghenster van v vier,
V groote daden volgh, en die doen leuen hier;
Volghen, wat segh ick doch, 'ken can, want mijne raden,
Sijn niet als d'v ghesint maer roepen al ghenaden,
Daer mijnen soon alleen roept (teghen) om de wraeck,
Die hy door haet vervolght en om gheen ander saeck.
Maer hoe, ben ick vervremt van alle recht, en reden,
Laet ick om haet, de rust, en soeck haer te vertreden,
Soeck ick mijn eyghen quaet als die vliecht om het licht,
Daer ick weet dat mijn rijck soo heerlijck is ghesticht,
Om dat sy die voor my dit rijck hebben beseten,
In maticheyt haer ampt noyt en hebben vergheten.
Wijsen Anthonil, was niet v Goddelijck woort,
Dat niet den raet aen v, maer ghy den raedt behoort,
Heeft oock Catonis niet ons eene leer ghegheuen,
Dat die gheweldich sijn, en langhen tijdt wil leuen,
Moeten haer groote macht ghebruycken soo met maet,
Dat het eer soberheyt ghelijckt, den ouerdaet.
'Tis waer ick ben een Vorst, maer voer alleen den name,
| |
Want ben sonder ghemoet des ick my seluen schame,
Te dencken dat ick ben, Macrini? die wel eer,
Was niet van naem een Prins, maer van ghemoet een Heer.
Ghemoet segh ick te recht want in voorgaende tijden,
Hebb' ick door mijn ghebodt rechtueerdich doen op snijden,
Twee ossen, en besloot daer in voor 'tinghewant,
Twee mannen die ghelijck vercracht hadden met schandt
Een dienstmaecht, waer dat sy naer haer belieuen woonden,
En haer ghenoten deught ondanckbaer soo beloonden.
Ick meyn dat haer berou, quam langhe voor de doodt,
Die om haer claght te doen, maer buyten hadden 'thoot,
Om haer te sien, en oock malcand'ren toe te spreken,
Tot dat 'tverrotten haer, haer crachten heeft besweken,
Maer dit treft my nu aen, het swaertste comt op 'tlest,
De smert gheuoelt men eerst als men hem seluen quetst,
D'eere van mijn gheslacht, en vrees' van recht, en wetten,
Baert my alsulcken twist, dat ick sal moeten setten,
My, 'trijck, en mijnen soon, in vreese van 'tgheweldt
Van 'twanckelbaer gheluck, daer d'eer op is ghesteldt,
Soo kies' ick dan voor'trecht, de rust van mijn geslachte,
Want voor 'trecht quam de schant dat hem den Prins ombrachte
Hoe wel ick weet het is onneere voor het rijck,
Nochtans ick moet het doen, sou vrede sijn ghelijck,
Om dat den eedt door nijdt, en hoochmoet, is ghesworen,
Daer nijdt heeft d'ouerhandt, is recht en raet verloren,
Vervloeckten? boosen haet die soo de deught verwindt.
De reden is verdooft, wanneer de wraeck beghint,
De bloet-dorst wort versaedt, dat yder een sal weten.
Adrastus gaet, dat hem het hooft sy afghesmeten,
En laet het brenghen hier 'tis mijn, doch straf ghebodt.
'Tghebodt van onsen Heer is als van eenen Godt,
Waer dat bermherticheyt ghevoert wert door de reden,
Onnoodich was de moeyt daerom in recht te treden,
Dan Caesar v ghebodt gheschiede soo ghy 'twilt.
Volbrenght dat ick v segh', en sijt hier van ghestilt,
Mijn rijck bloedigh begost, en bloedigh will' verlenghen,
Het hooft naer mijn beuel, sult ghy hier tot my brenghen,
De wraeck daer van ick wacht doet ghy dat ick v segh.
'Tsal Heere sijn ghedaen.
Maeckt spoedigh uwen wegh',
| |
Auteursrechtvrij