|
| |
Vierde deel
vierde vvtcomen.
Keyser. Diadumenus.
WEl hoe? Diadumen' comt ghy den Prins verraden,
Daer ghy door v ontrou verweckt den eersten haet.
'Ken weet van gheen ontrou hy heeft ghedaen de daet,
'Tis soo het is, ick wil dat ghy sult maecken vrede,
Loont 'tquaet met goet ghy windt d'ondeught en die haer dede,
All' hebb ick met gheweldt tot heerlijckheydt en loon,
Ba(tanus ghedoodt in Pharten en sijn Croon
My seluen opgheset, in boosheyt hy versmoorde,
Sijn moeder hy besliep, en broeder hy vermoorde,
Daerom den dullen nijdt v hert laet winnen niet,
Want sy is eyghen wraeck, en brenght v in't verdriet.
Sy is die tiranny by vrienden can ghemaken,
Trou, liefde, deught, en eer, sy samen sal versaecken,
| |
| |
Doet daerom mijnen will' laet vyantschap met een.
Seer geeren sou ick 'tdoen, maer dees hooghmoed'heyt, neen
Can ick vergheten niet, en 'tmoordadigh' bedrijuen,
Aen sijn moeder, die hy belasten om t'ontlijuen,
Foy schandt is't voor het landt, foy moorder ick roep wraeck.
Troost v met mijnen wil, ick neemt voor mijne saeck,
Daerom niet meer gheseyt laet dese boosheyt varen,
Comt ghy ghebroetsel wreet der hellen sonder sparen
Vernielt die crachtich swoer op v rijck, met den eedt,
Steruen will' ick den doodt, daer is den hals ghereedt,
Slaet af, die oft de zijn', want ick hebb' het ghesworen,
De doodt voor 'tleuen nu mach 'tsijn hebb' ick vercoren,
De tweede ure naer dees, sweyr ick sal sijn de corst,
Steeckt in vernielt my haest daer is mijn bloote borst,
Mijnen will' toch volbrenght laet my dees beed' verweruen,
Dat my den Beul toch niet tot uwer schandt doet steruen,
Want ick wil steruen, oft hy, die ghy 'tliefste wilt.
Wat boosheyt heeft v hert beseten, sijt ghestilt,
Hoe? heeft de dulle nijdt de reden gants verdreuen,
Dat hy, oft ick, de doodt naer eedt becoopen mach,
Wraeck roep ick, wraecke, wraeck,
Stil segh' ick, hebt verdrach,
Mijnen gheest heel ontstelt Diadumenus reden,
Sal uwen toren dus den goeden raet vertreden,
Sal sy d'oorsake sijn, dat recht sal sijn gheschent,
Dat my en 'theel gheslacht sou brenghen tot den endt,
Stelt doch de saeck in my ick sal het all' wel stillen.
'T ghehucht en s'helschen gront, dat sou door boosheyt drillen
Dat ick haer mijnen eedt niet haestich en volbrocht,
Den tijdt, den punct, en handt, en hoeft niet 'tsijn ghesocht,
Daer is hy die 'tsal doen, wilt ghy het niet volbrenghen.
Wel holla hoe sal 'tsijn,
'Ken sal dit niet ghehenghen,
Diadumenus hoe ist, zijt ghy te spreken niet.
Sijn slaen sal hem, oft my, noch brenghen int verdriet,
Den eedt die is te hoogh die ick hem heb ghesworen.
Is v verstant verdoolt, en goeden raet verlooren,
Ghebruyckt reden, hoe dus, het schijnt ghy boosheyt voet.
| |
| |
Voorwaer als ick naer recht v vonnis spreken moet,
Ghy verdient soo wel straf als hy, om v ontrouwe.
Is't waer soo doodt my dan, oft ick my self doordouwe.
Den eedt moet sijn voldaen oft d'aertrijck is te cleym,
Rhadamant', drijft de wraeck tot verderf in't ghemeyn,
Dat hy, oft ick, oft beyd, mach crijghen mijn begheeren.
Mijn hert wort heel verschrickt van dit onmatich sweyren,
Gheeft reden in v plaets wat zijt ghy dul, en fel,
Oft is Tisiphoné, verborghen in v vel,
Dat gheen bermherticheydt by v en wert gheuonden,
Voorwaer recht, trou, en eer door ontrou wert versonden:
Verloren is de rust daer twist beroert de vre:
Laet recht, en kiest v eer en onser alder mee,
Wraeck! roep ick, om het feyt, 'tsy hem, oft my, 'tis euen,
Daer recht voor boosheyt wijckt daer is't wel vrees' te leuen,
My dunckt den Keyser hem nu heel verwinnen laet.
Voorwaer hy is in sorgh' die staet in 'sPrincen haet,
Door dat den raet, en recht, door toren nu moet buyghen.
'Tis quaet wt bitter gall' den soeten dranck te suyghen,
Oft van den wilden tack te plucken goede vrucht.
Dees reden acht ick niet dan ydelheydt, en clucht,
Den tijdt die gaet voorby die niet en is te winnen.
Saken van groot ghewicht dient tijdt om wel versinnen,
De eensaemheydt gheeft raet, in sorgheloosen nacht,
Die my raet gheuen sal in mijn beroert ghedacht.
| |
Choor.
EEn mensche die naer macht begheerich is,
Met groote moyt gherechticheydt can houwen,
En die oock voedt eerghiericheydt onwis,
Comt lichtelijck door onrecht in't benouwen.
'Tis droeuich daer den toren vred' verdrijft,
Want recht, en eer, door ontrou wordt verdreuen,
All' meent den mensch, dat hy machtigher blijft,
Daer med' hy doet dat men staet naer sijn leuen.
Haestighen nijt gaet sonder reden voort,
Want sy wt werpt, haer voncken met boosheden,
Ghelijck een Lamp door ouertol ghestoort,
Om dat den will', door boosheyt, niet is leden.
| |
| |
Maer een wijs Prins die eer, en vre begheert,
Behoort naer recht sijn oordeel wt te spreken,
En recht, voor eer te houden, oft 't verkeert,
Want sonder recht noyt eer en is ghebleken.
Rechtueerdich oock, en is hy niet die schout,
Begheerde wraeck, wraeckghierich in het herte,
Maer die vermach te wreken, en hem hout,
Vredich, die windt ruste voor leet, en smerte.
Oock is hy niet rechtueerdich, die gheen cleen
Ontfanghen wil, maer rechtueerdich beuonden,
Die ghift veracht, en 'tgroot niet wilt met een,
Wee daer het recht door ghiften wert versonden.
Rechtueerdich oock en is hy niet, die houdt
Iemandt tot vriendt, daer door hy 'trecht gaet schenden
Maer die natuer door wett' niet en verstout,
Soeckt eer, en recht, en alle schand' te wenden.
Den Vorst behoort den thoren in te sien,
Die recht, en raet daer door verachtich schelden,
Maer strengh, en straf, met dreyghen te verbien,
Want goede vrucht daer wt can wasschen selden.
Oock en behoort hy voor gheen cleyn ghedruys,
Verschricken haest, maer die met alle rechten,
Te legghen neer, oft anders comt sijn huys
In schandt, en hem die achtmen als den slechten.
'T vermeten hoogh is niet te prijsen, want
Onwetentheyt, sy door het sweyren voeden,
Daer hy, en sijn gheslacht, me comt in schant,
Die eerst de wraeck daer van niet en vermoeden.
Een coel ghemoet is dan in veel het best,
Want raet by haer, met voordraght wert verheuen,
Vrede voor twist, gheeft sy ons op het lest,
Den nijt, door tijdt vergaet ghelijck ons leuen.
Die vredich wil sijn rijck houden in rust,
Die voedt het recht, soo heeft hy niet te vreesen,
Dat door de deught voorspoet sal sijn gheblust,
Maer eer daer door sal hem altijdt by wesen.
| |
| |
|
|
Auteursrechtvrij