Eerste deel
derde vvtcomen.
Liuia.
EEnen droom vremt van zin quam my voor inder nacht,
Dat ick, die nu oudt ben, ter werelt hebb' ghebracht,
Twee dieren vremt van aert en soo wreet van manieren,
Als Leeuwen onghetemt oft ander wilde dieren,
Daerom ben ick bevreest want desen droom my quelt,
Sout quaet sijn, neen, nochtans dit dencken my ontstelt,
VVant van alsulcken droom en hoord ick noyt vermanen,
'Tbrenght my gepeysen aen 'tdoet dat ick stort veel tranen,
Niet wetende wat mijn outheydt ghebeuren mocht,
Doch ten aenvalt my niet, want ick heb opghebrocht,
Twee als ick niet en weet, dan die in alle deuchden,
Sochten te leuen wel, dies ick my seer verheughden,
Maer mijnen jonghsten soon die heeft wat stuer ghegaen,
Dat hy my soo het scheen, niet wilde spreken aen,
En dat doet my den droom dickwils te vooren comen,
Soo dat hy 'smoeders hert seer droeuelijck doet schromen,
Och soo hy wist wat smert dat mijn herte gheschiet,
Als hy my soo onweert van ter zijden aensiet,
Ick weet hy 'tlaeten sou, om my niet te verstooren,
VVant hy heeft my gheweest ghehoorsaem naer 'tbehooren,
Maer wat sal ick doch doen, 'ken quel my seluen maer,
| |
Ten helpt my toch al niet, wel siet, maer wie comt daer,
Labinus soo ick can aen sijnen ganck beuinden,
Och door outheydt my nu mijn ooghen gants verblinden,
Siet hy comt naerder, nu sien ick wel dat hij't is,
Hy heeft my wel ghesien, en gaet noch stuer ghewis,
Och 'thert inwendich my, bitterlijck dunckt te breken,
Als hy soo stuerlijck gaet, en my niet en wilt spreken,
Den ouderdom men nu veracht siet van de ieucht,
Ick mach gaen, 'tis voorwaer 'smoeders hert wel cleyn vreucht,
Te wesen stuer besien van diemen liefde ionde.
'tHert sou my lichter sijn dat ick eens weenen conde,
Als ick mijn moeder nu soo swangher moet aensien,
Ick weet sy mercket wel, doch wat haer sal gheschien,
Daer denckt sy 'tminste van, gheen vrees' en sal haer deeren,
Mijn dienaer weet ick wel is op sijn wederkeeren,
Daer comt hy recht ghegaen, wel met begheer ghewacht,
VVat tijdingh brenght ghy.
Hy wenscht v goeden nacht
Naer dat hy uwen brief die ick hem had ghegheuen,
Bedrucktelijck doorlas en heeft oock niet gheschreuen,
Dan seyde dat ick v sou segghen dat ghy Heer,
Als Edelman behoort, sout toesien voor v eer
Maer hy waerschout v wel dat ghy sout beyden langher,
Dat ghy ghewisser weet oft sy te recht is swangher,
VVant sy v moeder is die v ghedraghen heeft.
Beyden, neen, sy is swaer, soo een der Goden leeft,
VVel tot haer ongheluck oft d'ooghen souden lieghen:
'Twaer wonder sou het vals, vermoeden my bedrieghen,
Daerom, volcht haer dan naer sy is daer in ghegaen,
'T is tijdt dat ick voor sijn, en mijnder eere staen,
En hoort roept haer alleen tot inde camer binnen,
Maer veyst v tot dat ghy, haer recht naer uwe sinnen,
En wensch wel hebt alleen, en seght haer dan dees groet,
Dat sy tot onser eer, haer troost, want steruen moet,
Om haer oncuysche daedt die sy tot een verachten,
Bedreuen heeft tot schandt van all' haer mans gheslachten,
En dan, als ghy haer dit gheseyt hebt, trecket bloodt
Het sweert van uwer sijd' en brenght haer soo ter doodt,
Met een gherust ghemoet, en wilt v gants niet quellen,
De vreese, schrick, en schult, wilt my die al toe stellen,
| |
Volght haer sy gaet daer voor dat niemant niet en hoort.
Moet ick door mijnen dienst volbrenghen dese moort,
Moet mijn ghehoorsaemheydt tot moorden hem begheuen,
Voorwaer de dienstbaerheydt is lastich te beleuen,
Maer off ick het al ded' ben ick de oorsaeck, neen,
Daerom sal ick het doen de wraeck comt hem alleen.
Siet Heere dan den gheen die dees daet sal volvoeren,
Hoe wel seer noode want de leden my beroeren,
Alsick daer maer op denck door vreese van de daet.
Doet het en zijt gherust 'tis straffe van het quaet,
Maer siet dat het ghesin' ons moorden niet en mercken.
Ick gaen comt wreeden Godt der moorden wilt my stercken.
|
|
Auteursrechtvrij