Ierusalems verwoestingh door Nabuchodonosor

[fol. B1r]

Eerste Deel,
Eerste UUtcomen.

Gramschap Godts, Ieremias.

G. Godts

ICk ben de gramschap Godts, van boven afgesonden,
De geessel van den Heer, en straffe van de sonden,
Ick ben 't verslindich vier, ik ben het snijdich sweert,
Dat yders leven cort, en dat het all' verteert,
Ick maeck het aerdtrijck leegh, 'k verwoest de stercke Steden
So het niet menighmael, aen Godt wert afghebeden.
'k Vernielden all' dat leeft, van Menschen, en van Vee,
So Godt niet menighmael, mijn sweert hiel in mijn schee.
‘Gelijck als eenen Leeuw, comt brullen uyt syn holen,
Als hem syn Ionghen zijn ontloopen, of ontstolen,
Soo dondert mijn gewelt, met schrickelijck geluyt,
En geef die Godt verlaet, tot vryen roof, en buyt,’
Verwoestheyt doen ik 't Landt met droefheyt overcomen
Daer Godt verlaten wort, en niet wort aenghenomen.
Die Camos Offer brandt, die Mologh roock, en viert,
Verslind ick van der aerd', en roof haer stom gediert.
Die vreemde Goden dient, doen ick den most versueren,
Geen menschelijcke cracht, kan voor mijn cracht ghedueren.
Den Boosen ick verwerp, als een verwoeste Stadt,
Als een verdorven vrucht, of een ghebroken Vat.
O ! Dochter Zion weent, u Dorsten moeten sterven,
Van 't Noorden komt hy voort, die Iuda sal verderven,
In Assur daer wel eer, u ruste was bereyt,
Daer sult ghy nu gheboeyt, als Slaven zijn gheleyt.
Om u hertneckigheyt, is u verderf ghesworen,
U straf is uytgegaen, van Godts vergrimden tooren.
Met hongher, en met pest, sal hy vernielen 't Landt,
Tot dat ghy zijt verwoest, en in uws Vyants handt.
Den Beecker van verdriet sal Iuda maecken droncken,
Sy sullen syn als dul, als haer die wort gheschoncken.
Sy sullen syn verschrickt en beven door ghevaer.
Als Godt dit toornigh Swaert, sal senden onder haer,
De sonden Iuda zijn, met Yser ingheschreven:
Want niemant hem bekeert van syn ongodd'lijck leven.

[fol. B1v]

 

Haer boosheyt vloeyt uyt haer, als 't Water uyt den Put

 

Of als den reghen vloeyt, die niet en wort gheschut.

 

Daerom soo seyt den Heer, den tijdt is, of sal comen,

 

Dat haer het Coninckrijck, sal worden afghenomen.

 

En datmen dese plaets, niet Tophet noemen sal,

 

Noch Hinnon, maer veel eer het droef verslaghen dal:

 

Want ick Ierusalem en Iuda wil verderven,

 

Ick wil haer door het swaert en hongher laten sterven.

 

Ick wil haer al te saem doen proeven het ghewelt,

 

Dan dien ick over haer, tot straffingh hebt gestelt.

 

De voghelen des lochts, die sullen op haar krielen,

 

De Beesten van der aerd', die sullen haer vernielen.

 

Ick wil tot eenen spot vernielen all' haer Landt,

 

Ia soo dat yder sal, verschricken van mijn handt.

 

Haer Soonen wil ick haer, door honger self doen eeten,

 

Om dat sy mijn Gebodt, verachten, en vergheten,

 

Recht als men breeckt een Kruyck of eenigh aerden vat

 

Wil ick verbreken oock, mijn uytvercoren Stadt.

 

Als Silo wil ick haer vernielen door mijn plagen,

 

Want haer hert-neckigheyt, en kan ick niet verdragen.

 

Ieremias

 

De Croon van Ephraim vertreedt Godt met den voet,

 

Recht als den waterstroom, het Landt verdrencken doet.

 

De bloem van Ephraim, verwelckt voor yders oogen,

 

Recht als des Somers hitt', de vruchten doet verdroghen,

 

Ach Godt, ick beef van schrick, wie sie ick daar, o! Heer,

 

Het is de gramschap Godts, ick buygh my voor hem neer.

 

G. Godts

 

Het Goddelijck bevel moet Zedechias voelen.

 

Tot dat syn thoornigheyt, en gramschap sal verkoelen.

 

Ieremias

 

Van tranen vloey ick wegh, ick weene dach en nacht,

 

Och dat de Heere doch mijn bede niet veracht

 

O! Heere Sebaoth, spaert Sion u verkoren,

 

Laet niet Ierusalem, noch Iuda gaen verloren.

 

U Priesters en u Volck genadigh doch aensiet,

 

En laet van uwen throon, u gramschap dalen niet.

 

Wy kennen dat wy zijn, van uwen wegh ghetreden,

 

Wy storten voor u Heer, ons tranen, en ghebeden.

 

Wy buyghen onse ziel, en bidden u altsaem,

 

Dat ghy ghenadich zijn, en dijnen hooghen naem.

 

Verstroyt u Schapen niet, wilt haer voor u bewaren,

 

Thoont doch bermhertigheyt, o! Heere der Heyrscharen.

 

Gedenckt ons sonden niet, noch ongherechtigheyt:

 

Maer denckt om het verbondt, aen Abram toegheseyt.

 

G. Godts

 

En bidt voor haer niet meer, den Heer heeft my gheboden,

 

Dat ik haer straffen sou, sy dienen ander Goden.

 

Al vasten sy al schoon, soo wil ick seyt den Heer,

 

Haer clachten noch gebedt, voortaen niet hooren meer,

[fol. B2r]

 

Al brochten sy my schoon brandt-offer alle daghen,

 

Soo sullen sy my doch voortaen niet meer behaghen,

 

Ick wil haer door het sweer, pest, honger, en ellende,

 

Vernielen en verdoen, tot dat sy zijn gheschent.

 

Alwaert dat Samuel, en Moses voor haer baden,

 

Soo wil ick haer nochtans, ontrecken mijn genaden.

 

Sy hebben Astaroth, veel Tempels opghericht

 

Daerom verwerp ick haer, oock van mijn aengesicht.

 

Sy hebben opgericht veel hooghten op de Bergen,

 

Den Moloch, en den Baal, om my daer door te terghen,

 

Sy weten hoe ick haer door Moses heb geleert,

 

Doch als hert-neckigh Volck, syn sy van my gekeert.

 

Sy weten dat ick haer gesonden heb Propheten,

 

Doch hebben haer veracht, met dwaesheyt, en vermeten,

 

Haer ongehoorsaemheyt, heeft hare maet vervult,

 

Geen straf komt over haer, of 't is haer eyghen schult.

 

Ieremias

 

‘Om die onnosel zijn, wilt toch u gramschap stillen.’

 

G. Godts

 

‘Het is den wil van Godt, 'k en kan niet anders willen.’

 

Had dit hert-neckigh volck, boetveerdigheyt gedaen,

 

De straf en waer van Godt op haer niet uytgegaen.

 

Ieremias

 

Sy sullen haer misschien met recht berouw bekeeren,

 

De dreygingh van de straf sal haer genoeghsaem leeren.

 

Verstroyt haer bid ick niet, als 't Herderloose Vee,

 

Noch als het Roerloos Schip, in een verwoede Zee.

 

G. Godts

 

Dit bidden is om niet, syn woort is uytgesproken,

 

Godt heeft haer uytgeschut, en als een Riet gebroken.

 

Als Slaven moeten sy naer Babel zijn geleydt,

 

Syn woort moet zijn volbracht, van syn rechtveerdigheyt.

 

‘Die van den Heere wijckt, moet als het Kaf verderven,

 

Den Goddeloosen mensch, moet om syn sonden sterven

 

Syn leven dat vergaet, als een verwoedt Tempeest,

 

Dat haestigh gaet voor by, en weynigh wordt gevreest.’

 

Daerom gaet naer de Stadt, en seght van mijnent weghen,

 

Dat ick heb het bevel, van haer verderf gecregen,

 

En dat ick dit mijn swaert niet wederhouden sal,

 

Voor dat ick haer altsaem gebracht heb tot den val.

 

Ieremias

 

Ick vreese van noch eens te vallen in haer handen,

 

Ofdat sy mijn geschrift, weer sullen doen verbranden.

 

G. Godts

 

En vreest u niet voor haer, hy die den regen stort,

 

Heeft u met synen geest, en met syn cracht omgort,

 

‘Wie voor den Heere strijdt, wort door den Heer verheven,

 

Den loon van desen strijdt, is 't glori-rijcke leven.

 

Die 't alderhooghste klimt, die doet den grootsten val,’

 

Ierusalem daer van het Toon-beeldt wesen sal.

 

Nabuchodonosor sal ick de wraeck bevelen,

 

Dat hy het droevigh endt, van haer verderf sal spelen.