Claudius Domitius Nero

Vyfde deel.
Derde wtcomen.

Gheest van Agrippina, Megaera.

VErwoede raserny vervult mijn dulle wraeck;
Wraeck, daer ick onuersaedt in eeuwicheyt naer haeck?

[p. 50]

 

Drijft hem dit helsche vier, met all' u rasernijen,

 

In sijn vervloeckte ziel, dat sy hem al bestrijen.

 

Voedt sijn moordadich hert met u afgrijsich quaet,

 

Dat hy van wreetheydt swill', en van verwoeden haet.

 

Vervloeckt in hem de rust, die ghy wel cont ontstelen;

 

Soo mach hy 't droeuich eyndt van ons Tragoedi spelen.

 

Laet gheen verwoedtheydt naer die tot mijn wraeck behoort,

 

Maer gheeft my rust door wraeck van des' mijn wreede moort.

 

Megaera wreekt maer wel, soo sal ick vredigh rusten,

 

En met vernoeghden wensch' den droeuen gheest verlusten.

 

Wreeckt, segh ick, doet de wraeck doordringhen door sijn hert,

 

Dat hy met het berouw' noch meer ghepijnicht wert.

 

Doet hem sijn moeder-moort tot inde ziel ghevoelen,

 

Soo sal mijn dulle wraeck, versaden, en vercoelen.

 

Wraeck roep ick, wraecke, wraeck, met vreeselijcken spijt.

 

Megara.

 

Sijn gruwelijck ghemoet is vol van haet en nijdt.

 

Mijn cracht is door sijn hert tot in sijn siel ghedronghen.

 

Agrippina.

 

Noyt heeft my meer den gheest van vreughden opghesprongen,

 

Nou dan, dit bloedigh eyndt sal wesen mijne vreught,

 

Door dat ick inde wraeck vindt alle rust, en deught.