Claudius Domitius Nero
(1618)–Guilliam van Nieuwelandt–
Auteursrechtvrij
[pagina 4]
| |
Mijn schaduw' wort ontsien, niemant is mijns ghelijck,
Dan Iupiter alleen; en dat maer in sijn rijck;
Die inden hemel heerscht, daer hy voert in sijn handen
Den blickxem, daer hy door de werelt can verbranden:
Die door sijn Godtheyt heeft de winden in 't ghewelt,
En die het hemels heyr haer hooghe wetten stelt:
Die 't god'lijck wesen is van all' het wesen t'samen:
Maer ick den aerdschen Godt, die menschen ghehoorsamen,
Die door mijn Godtheyt hebb'op aerden heerschappy,
En niemant, dan dees vrouw, is heyligh neuen my.
Heyligh segh ick alleen, om dat ick haer beminne,
Want haer mijn liefde maeckt veel meer als een Goddinne.
De werelt is mijn erf, en onder mijn ghebiet,
All'dat op aerdrijck is alleen op Nero siet.
Ick doen all' dat ick wil, al woud' ick 't al vernielen,
Mijn ooghen doen het al voor mijne voeten knielen.
Den donder van mijn stem gaet van het Oost in 't West;
AEgypten moet mijn iock oock dragen voor het lest.
Van daer, daer Phoebus spant de peerden inden waghen,
Tot daer hy weder rust, is 't all' tot mijn behaghen.
Mijn beelt, als eenen Godt, elck een aenbidden moet;
Wat Coninck dat daer is hy valt voor my te voet.
Den Tartas', Pers', en Grieck die eerst seer machtigh waren,
Verschricken, als sy sien mijn dulle gramschap baren.
Den Arent, die door cracht de wolcken scheurt van een,
Voer ick, als Iupiter op aerdrijck ook alleen.
Mijn vleughels decken t'al, den al moet voor my buyghen,
En niemant dan my self en neem ick voor ghetuyghen.
Al die op aerden zijn, sijn slauen van mijn pracht,
En ick een slaef alleen van mijn verlieft ghedacht:
Een slaue van die my mijn slauerny comt teghen,
Met lieffelijcken loon, daer ben ick toegheneghen.
Een slaef alleen van u, Actéa, mijn Goddin,
Die mijne vrijheyt rooft, daer ghy waert mijn slauin.
O soete slauerny, ô lieffelijke banden,
Die soo met vreughden boeyt mijn ziel, en niet mijn handen.
Hoe doet ghy door u cracht verwinnen Neros hert,
Dat soo vol pracht, en eer, noyt ouerwonnen wert.
| |
[pagina 5]
| |
En doet sijn groot ghemoet, de slaefsche liefde leeren.
Acté.
Gheen onghenucht soo groot oft can in vreught verkeeren.
Grootmoedighen Monarch, mijn slauerny was groot;
Iae soo dat sy mijn ziel benauwde tot der doodt:
Maer hoe mijn lichaem was in hare slaefsche crachten,
Soo was nochtans den gheest gansch vrij met sijn ghedachten:
Dan nu mijn lichaem is in vrijdom weer ghestelt,
Wordt mijnen gheest tot slaef en onder u ghewelt.
Ick voel de slauerny, wanneer ghy uwe straelen
Van uwe Godtheyt groot laet in mijn ziele dalen.
De liefde die ghy draeght maeckt mijne slauerny,
Want lichaem, ziel, en lijf, ontrooft sy gansch van my,
En maeckt haer tot slauin, die eeuwich soeckt te slauen,
Om in haer slaefsche ziel all'uwen wil te grauen.
Vergheeft my grooten Vorst, soo ick my vuers aen,
Door vrouwelijcken aert te buyten hebb' ghegaen.
Ghedooght dat ick maer roer u heerelijcke voeten,
Om uwe moghentheyt eerbiedelijck te groeten.
Ghedooght dat ick u dien, en dat Actéa mach,
Van u, die sijt haer sonn', vercrijghen haren dagh,
Die all' haer eere vindt in u grootmoedich wenschen.
Nero.
De deught verciert het hooft van deughdelijke menschen.
Staet op mijn schoone, staet, ick wilt dat uwen naem,
Als Neros name sy een yder aenghenaem.
Maer waerom mach den haet mijn moeder soo vervoeren?
Wat meynt sy dat mijn ieught can leuen sonder hoeren?
Is 't haer al wt den sin hoe dat sy oock vergat
Den Keyser haren man, met die bewaert den schat?
Vervloeckten ouderdom, waer door dat wy vergheten
Hoe dat de spijse smaeckt die ionghe menschen eten.
Wat let haer dees slauin? Of meynt sy dat ick haer
Sal setten in het rijck, oft ick beseten waer?
Neen neen, ick weet veel meer; en weet oock wel te kiesen
Dat ick om haren 't wil, en sal, noch wil verliesen.
Dat sy my vry beny, of grouwelijck verstoort,
'T en let aen Caesar niet soo sy niet weer en moort.
Wat hadd' sy Lepida mijn moye te vergheuen
Daer ick naer mijnen wensch' pleegh vreughdigh med' te leuen.
Oft meynt sy dat den lust met eene spijs versaedt,
| |
[pagina 6]
| |
Van mijn Octauia, die ick inwendich haet?
Neen all' de wetten sijn alleen voor d'onderdanen,
Maer mijnen wil sal doen dat hem den lust sal manen.
De Iaren sijn voorby, dat ick met vrees' ontsagh
Den grijsaert Seneca, die my te leeren plach.
De Iaren sijn voorby, waer in ick pleegh te schromen,
Maer nu is mijnen tijdt van heerlijckheyt ghecomen.
Mijns moeders macht is wt, sy heeft soo veel ghedaen
Door wreetheyt, dat ick haer in 't rijck ben voorghegaen.
Brittanicus mach haer door sijne kintsheyt vreesen,
Om voorderingh van staet naer het ghebruyck der weesen:
Maer ick, die staen in 't rijck en daer het rijck voor beeft,
Wil hebben vrees', en eer, dat eer aen Princen gheeft.
De ionckheyt slacht den wijn, die vers comt in de vaten,
Die men om 't wercken moet de locht ghebruycken laten;
Want stopt men hem te vroegh eer dat hy heeft ghewrocht,
Soo berst hy wt het vat, en soeckt alsoo de locht:
De ionckheyt vanghelijck, die men door dwanck wilt dwinghen,
Soeckt vrijheyt, als sy siet haer macht in alle dinghen,
Die gheene vrees' betaemt, maer crachten van den man,
Waer in hy sijnen moet met list gebruychen can.
Mijn hoogheyt sal ick doen door mijne cracht beminnen.
C. Senici.
De grootheyt van het rijck in Caesar moet beghinnen.
Nero.
De grootheyt van den Vorst wort eerst te recht ghesien,
Wanneer hy door ghewelt sijn willen doet ontsien.
C. Senici.
De Keyserlijcke vrouw doet Caesar door my groeten,
Die my ootmoedigh sendt te buyghen voor u voeten.
Nero.
Is dat all' haer beuel dat sy u heeft belast?
C. Senici.
Neen, maer dat in haer hert een recht genoeghen wast,
Dat dese schoone vrou can uwen lust versaden.
En bidt dat uwe deucht gheen mildtheyt will' versmaden.
Nero.
Wat mildicheyt is 't doch, daer sy my van ontbiedt?
C. Senici.
De camer, met den schat, indien het maer geschiet,
Dat hare milde ghift met danck werd' aenghenomen,
Om dat u liefde sou met rechten lust volcomen.
Nero.
Den stierman is bevreest, als aen den Orisont
De wolken swillen op, wt Amphitrites mont;
Of als hy siet de sonn' den waterroock op trecken,
Waer door men strackx de locht met wolcken siet bedecken;
| |
[pagina 7]
| |
Strijckt all' de seylen neer, past op het roer en schip,
En soeckt de ruyme zee door vreese van de clip:
Maer ick die in het schip des werelts ben gheseten,
En die met windt van list word' crachtich aenghesmeten,
Moet oock wel voor my sien, dat dees Sirene my
Niet wt het schip en lock, en roof mijn heerschappy.
In voorspoet moet den mensch wel open doen sijn ooghen,
Of moet sijn ongheluck met lijdtsaemheyt gedooghen:
Den snelsten van verstandt heeft moyt om list t'ontgaen,
'T en sy dat hy 't ghewelt doet voor de reden gaen.
Gaet henen, cust haer handt, en seght dat wy wel weten
Dat haren ouden haet wel schijnt te sijn vergheten:
Maer dat ick haer beueel op mijn ghehoorsaemheyt
Dat Pallas haer verlaet, die haer dus heeft verleyt,
Oft ick sal my met cracht en reden op hem wreken.
C. Seneci.
Aen mijnen trouwen dienst en sal het niet ghebreken.
De Goden die het rijck groot maken door 't ghewelt,
Die maken haer ghelijck die daer in is ghestelt.
Nero.
De wonderbaer natuer heeft in de volle wapen
De Schildtpadd', in den schilt, als in het stael gheschapen;
Nochtans niet sonder vrees', noch doodelijck en nijdt,
Die hem den Arent draeght, afghunstelijck altijdt,
Die door sijn groot ghemoet gheen dier en can ghelijden,
Dat hem in ghelijckt, of comt haer all' bestrijden.
Dit heerlijck groot ghemoet des Arents wort met cracht,
En listigh snel verstant ter hooghster eer ghebracht;
Want siet hy dat den schilt sijn crachten doet mislucken,
Soo smijt hy hem door list op eenen steen in stucken.
Wie comt dit hoogh ghewelt dan aen den Vorst alleen,
Die met den Arent heeft sijn hooghe cracht ghemeen?
Die niet en can met eer ghelijden noch verdraghen
Dat yemant sou den naem van hoogheyt by hem draghen?
Ick sweyr by 't hemels heyr en by mijn eyghen hooft,
Dat ick haer voor sal gaen eer sy mijn leuen rooft,
En euen wel mijn ziel, en lieue licht ghenieten,
Al sou 't gantsche rijck, iae goden self verdrieten.
|
|