Claudius Domitius Nero

[fol. A3v]

Ode Tot den Const-vloeyenden Gvilliam van Nieuvvvelandt Ouderman vanden Olijftack ende Appellist tot Antvverpen.

Ghy neghen dochters vol verstandt:
VVat sal ick doch gaen beghinnen,
Ick bid v Liens versterckt mijn handt,
Doet my wijselijck versinnen:
VVant ick sou geiren maken d'werck
Dat sonder hulpe blijft onsterck.

Ick sou hem geiren prijsen seer
(VVout ghylieden my beschincken)
Die ons Brabanders door sijn leer
VVt v lieder vloet doet drincken,
VVant voor hem ons niemant en schanck
Dan alleen gheminghelden dranck.

Ick meen den Nievwelandt vernuft,
Die den Olyftack doet groeyen,
En die ons hoofden (schier versuft)
Nu met rechte const leert moeyen:
Deur den Nero speelwijs ghedicht
Ghelinstert by alst Hemels licht.

Sijn hooft is dobbelfout verciert
Met twee croonen wtghelesen,
Eerst door Poesi ghemaniert,
Dan door Schilderconst ghepresen:

[fol. A4r]

 

Hy heeft in const de volle cracht,

 

Al had hem t'hooft Iovis voortbracht.

 

 

 

Hy leert ons eerst ons moeders tael

 

Die wy waenden recht te spreken,

 

Als Cicero d'Latijnsche sael

 

Leerden alst was afgheweken:

 

Dies by de derde croon verdint,

 

Die hem Schaldia vast opbint.

 

 

 

Menich die dit niet en begrijpt

 

Deur plompheyt, oft hoouerdijen,

 

VVant een onwetend' mensch die pijpt

 

Dwaeselijck aen alle sijen:

 

Ick weet ick hebt te recht ghesmaeckt

 

VVant dat ick prijs heb ick ghelaeckt.

 

 

 

Siet den Nero boosch en straf,

 

Fraey int lesen, als int spelen,

 

Daer al t'voorgaende maer als caf

 

By en schijnt om te doen quelen:

 

De const oeffenaers cleyn en groot

 

Leuen daer by die schenen doot.

 

 

 

Livia en Savl daer veur,

 

VVie can al dees const deurgronden,

 

Dus gheesten leeft vry van ghetreur,

 

VVant den gordiaen ontbonden

 

Heeft ons Gvilliam van Nievvvelandt

 

Gheeft hem die eer aen elcken candt.

 

 

 

Maer hoe! wat mach ick prijsen hem

 

Die tot swerelts ent sal leuen

 

Al had ick den Syrenen stem

[fol. A4v]

 

Ken can hem niet loflijckx gheuen:

 

Want meer het werck den wercker prijst,

 

Als het seer den Zoylvm begrijst.

 

 

 

Om v vroom vrientschap bid ick vriendt,

 

Wenschende gheluck welvaeren

 

Aen u die d'licht sijt van die blint

 

Hadden gheleghen veel iaren,

 

Die Goden sullent loonen recht.

 

Want mijnen loon is u te slecht.

Troost v in Godt Hans Thievllier den ionghen Peoene tot Mechelen 1618. 15. Ivli.