|
| |
Vyfde deel.
Vierde Vyt-komen.
C. Augustus, Cleopatra, Seleucus.
Cleopatra leyt op het bedde in haer hemde.
Die met een vry ghemoet de vrijheydt weder-gheeft,
Thoont dat hy in hem self de strael der deughden heeft.
Ick heb' 'tAEgyptsche volck doen voor mijn voeten knielen,
Die beuend' en verschrickt voor my all' neder vielen;
Maer de' haer door mijn deught we'er rijsen van der aerd',
En gaf haer vrijheydt we'er, die haer was lief en waerd'.
| |
| |
Ick heb' door mijne deught vergheuen haer misdaden,
Oock haer moetwilligheydt bejeghent met ghenaden.
Eerst om des stichters wil van dees vermaerde stadt,
Den Alexander groot, die noyt ghelijck en had'.
Ten tweeden, om dat sy soo schoon is van ghebouwen,
Dat sy verwond'ringh baert aen die, die haer aenschouwen.
Ten derden, om de gunst van Arrio, die my
Ghebeden heeft voor haer, maeck' ick haer weder vry.
Nu sal Cleopatra, die droeuigh is vol lijden,
Haer ookc om mijne deught als haer Ghemeent' verblijden.
Om dat ick haer vergunn' dat sy magh haeren man
Begrauen in haer graf soo heerlijck als sy can.
Comt laet ons by het gaen, en haer met hoop verstercken,
Om uyt haer wesen self haer willen te bemercken,
Hoe listigh dat den mensch can veynsen sijn ghedacht,
'Tghemoet dat ouertuyght door een verborghen cracht.
Cleopatra staet in haer hemde op van haer bedde, en valt voor Caesars voeten.
V groote Maiesteyt heeft my de spraeck benomen.
Ick ben tot uwen troost Cleopatra ghecomen.
Ach laet my u slauinn' doch cussen uwen voet,
Dat ghy my soo veel eer in mijn ellenden doet.
Sy buckte om sijne voeten te cussen, hy heft haer op.
Rijst op Cleopatra, leght u in't bedde neder:
De Goden gheuen u haer recht vernoeghen weder.
Sy gaet vveder ligghen, Caesar gaet by haer sitten.
Vergheeft my, bidd' ick doch, ô Caesar, soo daer iet
Tot uwen achterdeel of smaetheydt is gheschiedt.
| |
| |
Die schuldigh is aen't quaedt, can qualijck hem verschoonen:
Dan mijn onnooselheydt sal mijn onschuldt bethoonen.
Anthoni heeft de schuldt, want sijn versaechtheydt
Heeft hem, en my, helaes! ghebracht in desen noodt.
Al dat ick heb' misdaen, moet ghy mijn schoonheydt wijten,
Dat heeft sijn hert vervoert, en u ghebaert veel spijten.
Dat, segh ick, heeft gheweest een oorsaeck van ons leedt.
Den hemel heeft de schuldt, den hemel die soo wreedt
My dese schoonheydt gaf, moeght ghy daer van beschelden,
Die schoonheydt, deught, en eer tesamen gheeft seer selden.
Nochtans door uwen raedt heeft hy den crijgh bestaen,
Door niemandt als door u nam hy de wapen aen.
Ghy waert door uwe vlucht een oorsaeck van sijn vlieden:
Ghy riet hem tot den slagh, die ander hem ontrieden.
De schoonehydt die ghy seght, bekenn' ick, heeft gheweldt:
Maer die en heeft hem niet doen comen in het veldt,
Den raedt die ghy hem gaeft, de' hem sijn trouw vergeten,
Waer door hy wert veruoert tot ontrouw en vermeten.
Ghenade bidd' ick dan, ô Caesar, door u deught,
Dat ghy my arme vrouw bermhertigh wesen meught.
Vergheeft doch all' de schuldt, door mijne schuldt bedreuen,
Op dat ick sonder vrees magh door u gunste leuen:
Daer is de gansche lijst van alle mijnen schat,
Die ick onweerdelijck soo langhen tijdt besat.
Hy leest een vveynigh stil.
Doet daer med' uwen wil als van u eyghen goeden,
Ick sal my self door hoop van uwe gunste voeden.
Sy slaet hem, en grijpt hem by den haeyre, Caesar lacht.
Sy heeft, ô Caesar groot, versweghen met voordacht,
Veel dinghen die sy heeft, van yder hoogh gheacht.
| |
| |
Wordt my, ô Caesar, niet mijn waerdigheydt benomen,
Daer ghy den arbeydt doet om hier by my te comen?
Daer ghy my d'eere doet door gunst van uw' weldaedt,
Dat ghy my spreken comt in mijnen droeuen staet?
Dat mijnen dienaer nu my hier comt spreken teghen,
Om dat ick by gheual een weynigh heb' versweghen
Van iet dat maer en dient tot ciersel van de vrouw'.
Niet om dat ick, helaes! my daer med' cieren sou';
Maer om Octauiae en Liuiae te schencken,
Om dat sy my altijdt daer souden door ghedencken,
Op dat ghy door haer gunst ghenadigh my soudt zijn,
Die nu door mijn verdriet in traenen schier verdwijn.
Laet af van dit gheween, wilt uwe droefheydt stillen:
Ick laet u dat ghy hebt, om doen soo ghy sult willen.
Niet dit wordt u alleen door mijne deught vergunt;
Maer meerder als ghy self van my ghewenschen cunt.
Leeft maer in volle vreught, laet alle droefheydt vaeren,
De Goden willen u naer uwen wensch bewaeren,
En gheuen dat ghy moeght vergeten u verdriet,
Dat tot mijn herten leedt te veel u is gheschiedt.
|
|
Auteursrechtvrij