|
| |
Vyfde deel.
Derde Vyt-komen.
Cleopatra, Anthonius, Iras, Charmion, Proculeius, Gallus.
Iras, en Charmion legghen Anthonium op een bedde.
O Grouwsaem wree' Fortuyn! hoe hebt ghy my vernielt?
O min! niet min maer pest, hoe hebt ghy my ontzielt?
O vreught vol ongeluck! ô schoonheydt om te grouwen!
Is dit waer door ghy plaeght de teerheydt van de vrouwen?
| |
| |
Is dit den hooghen staet, waer door ghy ons verblindt?
Is dit u valsche vreught, waer door ghy ruste vindt?
Ach hemels al te wreedt! moest ghy u toornigheden
Op my en mijn gheslacht soo gansch uytstorten heden?
O Goden Mesraeins, lijdt ghy dit met ghedult?
Kent ghy mijn herte niet, kent ghy niet mijn onschuldt?
Wilt ghy dat yder my sal als de pest versmaden?
Denckt niet, ô waerde ziel, dat ick u hebb' verraden.
Lijdt doch dat ick u wasch van dit verstoruen bloedt,
Dat mijn benauwde ziel soo grooten smert aendoet.
Denct niet dat eenigh mensch mijn lichaem meer sal raecken,
Dat ick voor yder een verschrickelijck sal maecken.
Dit schoon yvooren lijf en helder aenghesicht
Door-crabb' ick, en ick roof mijn ooghen haer ghesicht.
O Keyser, Heer, en man! wat lijd' ick in mijn herte?
Mijn hert voelt u verdriet, mijn ziel voelt uwe smerte.
Claeght doch soo droeuigh niet, mijn alderliefste vrouw;
Maer draeght naer wil des tijdts de grootheydt vanden rouw.
Gheeft my een weynigh wijn, om wat mijn hert te lauen,
Tot loon van mijnnen dienst, tot danck van all' mijn gauen.
Drinckt.
Ach dat verquickt mijn ziel, ghy siet Cleopatra,
Dat ick vast door de doodt naer't ander leuen ga'.
Lijdt daerom met ghedult het willen van de Goden:
Denckt dat ons dit verdriet te lijden is gheboden:
Siet maer dat ghy u berght, indien ghy condt met eer:
Het leuen voeght u wel, dat my verdriet soo seer.
Wilt u betrouwen meest in Proculeium sertten,
Die groot by Caesar is, en hem licht can versetten.
Beclaeght my, bid' ick niet, dat my Fortuna wreedt
Op mijnen ouden dagh comt aendoen soo veel leedt;
Maer acht my in u hert gheluckigh naer mijn wenschen,
| |
| |
Om dat ick ben gheweest den grootsten van de menschen,
Om dat ick voortijdts heb' naer wensch ghetriumpheert,
Om dat eerbiedigh my een yder heeft vereert,
Om dat ick heb' gheweest in mijn voorspoedigh leuen
Den triumphantsten Vorst die oyt natuer mocht gheuen;
Om dat mijn heerlijckheydt soo groot en machtigh scheen:
Dat al des wereldts lof door mijnen lof verdween.
En nu dat mijn gheluck te daelen is begonnen,
Ben ick niet bloedelijck: maer vromelijck verwonnen,
Niet van den wreeden Parth: maer van een mijns ghelijck,
Die oock van Roomen was, en Vorst van 't Roomsche rijck.
Ay my mijn cracht vergaet, Cleopatra mijn ooghen
Wilt noch eens voor het lest van haere traenen drooghen:
Thoont u grootmoedigh hert in mijnen lesten noodt,
En leght my in u graf, als ick sal wesen doodt.
Ick gae', mijn waerde ziel, daer ick u sal verbeyden,
Ick laet u dit mijn hert, al moet ick van u scheyden:
Ick gae', Cleopatra, uyt mijn verdriet in vreught,
Daer ghy, soo ghy my mint, oock haest naervolghen meught.
Sterft.
Ick vloey van traenen wegh, ach wat sal ick beginnen!
Is dit den droeuen loon van al ons vierigh minnen!
Anthoni zijt ghy doodt? Anthoni grootsten heldt,
Heeft u de droeue doodt vervoert door haer gheweldt?
O lieffelijcken mondt! laet ick u noch eens cussen,
Laet ick mijn brandigh vier op uwe lippen blussen,
Ghevoelt ghy desen cus, soo siet my doch eens aen.
Ach hy en roert hem niet, het is met hem ghedaen!
Zijt niet te seer bedroeft, het mocht u leuen hind'ren,
'Tis noodigh dat ghy leeft, al waer't maer voor uw' kind'ren.
| |
| |
Mijn kinders die ick heb' die zijn van Caesars bloedt,
Hy sal die wel voorsien, is in hem eenigh goedt.
Meynt ghy dat hy u Rijck sal aen u kinders laeten,
Als hy haer weesen vindt, en van u hulp verlaeten?
De Princen altesaem die soecken heerschappy:
Denckt niet dat sijn ghemoet daer van sal wesen vry.
Ick sal Euphronio beuelen haere saecken,
Die magh voor haer 'tverdragh by den verwinder maecken.
Clopt.
Wie clopt daer aen de poort?
Spreekt van binnen.
Van weghen sijnen Heer eens gheeren spreken sou'.
Ick weet dat desen man my sal met hope voeden:
Maer hy en vindt my niet, soo hy dat sal vermoeden.
Wat oorsaeckt uwe comst, ô Gallus, hier soo spa?
Dat Caesar door sijn deught u aenneemt in ghena'.
O Goden sou een vrouw wel om ghenade wenschen!
Die schier verlaeten is van Godt en van de menschen?
Augusti goede gunst vermeerdert u gheluck,
Soo ghy in sijne deught betrouwen wilt u stuck.
| |
| |
Gheen gunst can mijnen gheest vernoeghen in mijn leuen,
Soo hy mijn Coninckrijck niet wilt mijn kinders gheuen.
Proculeius van d'ander zijde uyt.
O arme droeue vrouw! het is met ons ghedaen:
Helaes! ghy zijt verrast, helaes! ghy zijt ghevaen.
Cleopatra vvilt haer self doorsteken. Proculeius houdt haare handen.
Ghy sult, Cleopatra, voor eerst door dese daden
V seluen doen te cort, als dwaes en onberaden;
En Caesar nemen wegh de goe' gheleghentheydt,
Waer door hy thoonen sou sijn goedertierentheydt.
Oock sijn benijders stof, om hem met schijn te laecken,
Een Heer die noyt en was, dan goedt in alle saecken.
Recht of hy waer een man, een man vol van ontrouw,
Waer op hem niemandt recht betrouwen moghen sou'.
Hy neemt haer den pongnaert, en schudt haere cleederen.
Schudt soo mijn cleeren niet, 'ken heb' doch niet verborghen;
Maer wilt voor my ghena' by Caesar doch versorghen.
|
|
Auteursrechtvrij