Aegyptica ofte Aegyptische tragoedie van M. Anthonius en Cleopatra

[p. 76]

Choor van Caesars Soldaten.

VReesich nu Anthoni vlucht,
Met ghesucht,
All' sijn macht heeft hem begeuen,
Nu sal Caesar vol van eer,
Als een Heer,
Vredich op der aerden leuen.

Desen dagh heeft ons bevrijdt,

(Door den strijdt)
Van niet meer soo seer te slauen.
Die den vyandt ouerwindt,
Hem beuindt,
Vrij van vrees' in beter hauen.

Hy sach seluer hoe sijn macht,

En heyr-cracht,
Onse schepen quam ontmoeten:
Die in plaetse van te slaen,
Quamen aen,
Om als vrienden ons te groeten.

All' het heyr dat was op't landt,

Heeft met schand',
Hem als op de zee verlaeten.
Hy verschrickt door dit geval,
Vrees' ick, sal
Desen dagh vervloeckich haeten.

Maer of hy al vloeckt en raest,

Hy' verbaest
Noch de Goden, noch de menschen:
Hy en windt door dit ghetier
Niet een sier
Dat vernoegen can sijn wenschen.

Selden is daer vre in't rijck,

Daer ghelijck
Twee als opper hooft ghebieden.
D'een of d'ander soeckt altijdt
Haet of nijdt,
Soo wy dickwils sien gheschieden.

Nu sal Mars door Caesars deught

Tot ons vreught,
Haest in Iano sijn ghesloten,
Die soo langh' het menschen bloet,
Als verwoet,
Seer tyrannich heeft vergoten.

Nu vercrijght den Roomschen naem

Weer sijn faem,
Die door tweedracht scheen te daelen:
Nu verheft sy we'er haer hooft,
En ghelooft,
Dat verbreyden sal haer paelen.

Machden vlecht nu lauwer schoon,

Maeckt een croon,
Om Augusti hooft te cieren,
Singht hem loff, en doet met brand'
Offerhand',
Op veel autaers danckbaer vieren.

[p. 77]

 

Singht hem lof die door gewelt

 

Weder stelt

 

Vwen naem tot aen de wolcken,

 

Doet verbreyden sijne daet,

 

Dat den haet,

 

Van hem vlucht tot andervolcken.

Pavsa.