Een aendachtig leerling van den Heere Jezus, door Hem zelf geleert, zonder hulp van menschen

Kapittel XXX.

't IS een van de diepten des Satans, die zig ala dan vertoond onder de gedaente van een engel des lichts, och, myne ziele, onthoud dit doch wel, en waekt daer tegen, deze driften komen in bedwelmtheden des gemoets, schielyk, ras, onverziens, onverwacht, en over dingen daer de conscientie geen verplichtinge vertoond, en ze worden in twyfelinge, en ongerustheit, en bedwelmtheit des gemoeds gevolgt, als of 't een dwang der conscientie waer, daer doch de conscientie geen genoegzaem licht door dat doen

[p. 150]

heeft, noch geeft: en het niet en geschiet in volle verzekertheit des gemoets, niet uit den geloove, gelyk een goet werk geschieden moet.

Beelt men zig in tot Gods eere, na Gods wet, 't is inbeelden; want by alzulk doen moet genoegzaem licht wezen, men moet weten wat men doet.

Derhalven, om des Heeren Iesu raet te weten en te verstaen moet men voor al zoeken byzonder en genoegsaem licht en verzekertheit; en als dit mist moeten wy ons niet inbeelden dat hy ons zoo extraordinaris raet.

Indien wy van al ons bedryf moeten verzekert zyn dat het goet is, en Gode behaegt, of ten kan uit den geloove niet geschieden: veel meer van een byzonder geval, en van een extraordinare raetpleginge over zoo een geval.

De Geest leert zoo wys, en werkt zoo verstandig, zoo bedachtzaem, zyn licht is zoo klaer, zoo zuiver, zoo eenvoudigh, zoo overtuigende, zoo heiligh opmerkende, zoo wis, hy drukt het daer zoo in, 't herte kan 't somtyts eer gevoelen, als in verzekerheit zien, en aen de vlytige onderzoekers zal de Geest wel ras getuigen, dat de Geest de waerheit is.

Daerom, myne ziele, suspecteert, en examineert altyt wel die sterke driften, en doet niets in de zelve zonder genoegzaem en overtuigend licht in uw conscientie verlichtet in en na het woordt Godts.

Somtyts leert de Heere Iesus een ziele die zyne leeringe verzoekt door overreden, datze klaer ziet dat is het, 't is zoo de waerheit, die raet is krachtig, en indien ik die alleen konde practizeren, ik en behoefde over dit geval nooit weder

[p. 151]

bekommert te zyn, de ziele en twyfelt niet of 't is zoo Iesu raet, want, zy ziet dat zoude dat einde bereiken, konde ze 't volgen dat zy zoekt in haer raetplegen, en dit zietze ras.

Somtyds leert de Heere Iesus by 't overreden in 't oordeel, ook door gevoelen, zoo dat de ziele door zyn antwoort byzonderlyk geraekt en beweegt wort, dat het hare tranen uit de oogen doet vloeien, datze haere gevoelige tranen een vryen toom, van allerwegen stilte moet geven, en als hy haer zoo leert dan doet hy haer by zyn leeren zyn liefde t'haerwaerts byzonderlyk zien, en trekt haere liefde by uitnementheit wederom daer door tot hem.

Maer altyt leert hy in een stille, devote en aendachtige ziele, die bezet by haer zelven is, en by hem.

Somtyts leert hy haer met alle gemak en met weinig vragens, en antwoort haer ras.

Somtyts laet hy 't haer al vry zuur en moeielyk vallen, en laet haer lustigh graven na zyne onderwyzinge, want hy is een vry Heer, 't is altyt allenthalve genade en goedertierentheit, als hy 't zich gevallen laet te leeren.

Somtyts wort de ziele allenthalve overtuigt en klaer verlicht, zomtyts is't noch met bedenkingen en schrupulen vermengt, datze alleene ziet welk dat overweegt, dat alles doet hy na zyn goede en trouwe wysheit, en, na zyn verstant dat wysheit by zich heeft.

Somtyts leert de Heere Iesus eens, en het blyft de ziele ten laste 't zelve te onthouden, of ze weet daer na zyn raet niet, en is verlegen als te vooren.

Somtyts zeit hy 't haer eens, en duidelyk

[p. 152]

en brengt het haer gestadig weder in gedachten, byzonder als d'occazien daer zyn om zyn raet te volgen.