|
| |
Kapittel XXIII.
MAer ook ontledigt u van het klatergout, van schyndeugt in liefde, en weet gy wat ik meen? ik meen die liefde, die gy hebt tot de Godzalige, en om haer Godzaligheit, en na haer godzaligheit, doch die in de godzaligheit niet en rust, die uit de godzaligheit niet en ontstaet, maer de zuivere liefde, tot die godzalige besmet en bederft: die liefde, waer door gy de liefde der godzalige zoo bemint, dat gy uit vreeze van haer liefde te verliezen haer hare gebreken niet ontdekken derft.
Ziet, die schynt liefde te wezen om godzaligheit, doch 't is liefde tot haer besmettende gunst, want haer vernieuwde nature, als die boven is, die behoefdet gy niet te vreezen, die zoude u daer- | |
| |
om niet haten: ontlastet u dan ook van deze schyndeugt en trachtet uw verstant, memorie en herte en des zelfs genegentheden te ontledigen van alle onzuivere en besmette liefde, op dat gy doch in de liefde Christi goede voortgank mocht maken, en daer in toenemen volgens uwe ernstige begeerten, brenget daer toe die ledige vaten voor uwes Heeren oogen, op dat hyze met zyne schat verzie, door zyne ontferminge over uw gebrek.
Maer ook, zeid' ik, toonet hem uwe mismaektheden, myne ziele, die wangestalte van uw herte met welke hy zich niet vereenigen en kan, op dat hy zich daer over erberme, als zyne liefde ontrent u werkzaem is, en u in een andere vorm zette, op dat gy zyn beelt allenthalve meer uitdrukken moogt, gy weet wel wat monsters dat ik meen myne ziele, ik en behoef u die niet te ontdekken, ontdekket gyze uw' Heere maer, en biddet hem om erbarmenisse over u van wegen die tirannye, en meesterschap.
Houdet hem doch ook voor al voor die mismaektheit en wangestalte, die zoo stout is dat ze haer meeste leelykheit en kracht vertoondt, als gy u byzonder zet om uw Heere te zoeken door gebeden, of door 't onderzoek van zyne alderheiligste waerheit, die geestelooze gestalte van u meen ik, myne ziele, moet ik 'et u noch zeggen? die onaendachtigheden meen ik, die lulsteloosheden, die yverloosheden, gy verstaet my wel, en gy weet wel meer als ik u zegge.
Brenget die tot hem, en leghtze voor hem open: maer verbergt 'er zelfs uwe oogen van, zoo veel mogelyk is, en dat uit schaemte, dat gy met zulke wangestalten by uwe Heere komen | |
| |
moet, neem ze nochtans mede, of het uwe Heer behaegde u van die last en vuiligheit te ontlasten, en zyn beelt meer in te drukken, zyn geestelykheit, zyne aendachtigheit en innige devotie, zyn lust en yver in gebeden, zyn hoogachtinge en eerbiedigheit ontrent Gods woort, zyn innige, en hertelyke en gestadig werkzame lust voor Gods eere, zyn zuivere en reine liefde tot God, en zyne kinderen.
O waert gy zoo gelukkige, myne ziele, dat de Heere uwe vuile kleederen weg nam! en uw wissel-kleederen aen dede, op dat gy voor zyn aengezichte mochtet staen, en zyne wacht, waer op hy u gezet heeft, waernemen, tot dat hy u eens wandelinge gaf onder die gene die aldaer staen by hem, ten dienste van die gene die de zaligheit be-erven zullen, zoo zoudt gy metter tyt al nader leeren, want het zeggen is gemeenschap te krygen aen uw' Heere, en eene Geest met hem te zyn.
Nu komt dan, myn waerde ziele, ik heb u evenwel zoo lief al bent gy zoo mismaekt, want ik weet dat u die wangestalte mishaegt, en dat gy nochtans uw' Heer, in waerheit uw' Heere, lief hebt, en in die liefde waerlyk tracht toe te nemen, dat gy daer na zoekt, en daerom arbeit, niet alleen of meest om uwes Heeren liefde voor u te genieten, maer byzonder om uw' Heere liever en liever te krygen, en naeuwer en naeuwer met hem vereenigt te worden tot genietinge en uitdrukkinge van zyn beelt.
In deze uwe begeerte heb ik zin, en daerom wil ik u geerne na myn vermogen verder hier in helpen, op dat gy door deze teekenen van 't genaden-verbont uwes Heeren meer in dat ver- | |
| |
bont moogt werden bevestigt, en des zelfs voordeelen overvloediger genieten.
Hoort dan noch wat na myn raet, zet'er u noch eens ernstigh na, om waerlyk klein en nietig te worden als stof en assche in uwe oogen, waerlyk: och dat gy zoo gelukkigh wierdet! en dit moet gy niet zoo zeer zoeken om dat het u profytelyk zoude zyn, als om dat het uw' Heer aengenaem en betamelyk zoude zyn.
Ziet doch, daer en zal niet uitgedeelt worden als genade en barmhertigheit, en wie kan daer maer van ontfangen als die zich zelve het behoeftigste en het nietigste ziet? als een wurmtje moet gy u zelve achten, dat van alles ontblootet is, dat uit het stof voortkomt, en in het stof leven moet, en tot stof wederkeert.
Zoo bent gy ook myne ziele zoo nietigh, gy hebt geen schoonheit, geen beminnelykheit, geen achtbaerheit, gy hebt niet met allen, of 't is uwes Heeren goet, maer gy zyt minder in u zelve als zelfs zoo een wurmtje is: och wezet dan doch kleyn en nietig in uwe oogen: konde ik u dit doch indrukken en doen gelooven; want ik vreeze dat gy my niet en gelooft, om dat gy 't noch zoo min gevoelt, gy mostet het daer voor houden, 't is de waerheit, en waer zal ik met u hene, als gy dit niet zien en kont, ik en derf u dan niet voor myn Heer brengen, hy zal daer doch ten eersten na zien.
Och myn Heere, leert gy my dit doch als machthebbende om myn ziel in die kleine gestalte te brengen, ik en kan immers geen gesteltheit hebben, die u gevallen kan ten zy dat gy ze my geeft; o Heere, gevet doch myne ziele die nietige en kleine gestalte, om dat u de zelve be- | |
| |
haegt, en u meest verheerlyken kan: och Heere, die gy door uwe goetheit de begeerten na u in my geformeert hebt, en tot voordeel van die uwe begeerte na die kleinheyt.
Op dat uwe grootheit te meerder blyken zoude, woudet gy doch uw' aengevangen werk voltrekken, al en behaegde het u niet de ziele te verheffen en op te trekken tot u (hoewelze dat zoo geerne hadde,) woudet gyze doch klein maken, op datze uwe hoogheyt, immers haere nietigheit, betamelyk achten mochte, al wierd ze dan zelfs juist niet verhoogt, wat is daer aen al raekt een wormtje niet in een hooge en verhevene staet, als 't maer zyn leven mach behouden.
Maer, myne ziele, waert gy doch zoo gelukkigh dat gy 't noch al heel anders gevoelen mocht, zoo dat gy daer mede mocht verlegen zyn, en u als een wormtje in 't stof verschuylen: hoe veele, och hoe vele, ontbreekt u noch van deze kleinheit in uwe eigen oogen, schaemt u over die blintheit en onwetenheit, domheit en dwaesheit, ik ben gansch met u verlegen, waer zal ik met u hene? en nochtans heb ik u zoo lief, om dat gy uw' Heere lief hebt: en daerom hoop ik, dat uw' Heer door zyne liefde tot u, u noch eens zoo tot hem zal optrekken en zyne heerlykheden doen zien, dat gy uwe nietigheit met eenen geheel anders zult zien als nu: want ik kan u niet helpen, ik weet 'er geen raet toe, alzoo weinig als ik u in een hooge gestalte kan brengen, alzoo weinig kan ik u in een leege brengen, uw' Heere moet u alles geven wat gy hebben zult, ook tot het alderminste kruimtje dat van zyne tafel valt.
| |
| |
Ziet dan alleen uit na zyne allenthalve genade, en onbedenkelyke goedertierentheit, zoo 't hem behaegt, hy zal 't u geven, zoo niet, hy is de Heere, de hant slechts op de mont voor u, want gy zult niet te zeggen hebben als heilig en rechtveerdigh zyn uwe oordeelen o Heere, al wat gy doet is wel gedaen.
|
|
Auteursrechtvrij