|
| |
Kapittel XX.
HOort myne ziele, indien gy niet en bent zonder uw' Heere, gelyk gy niet en bent zonder hem, zoo bent gy wederom al wat gy bent niet alleen door uw' Heere, maer ook in uw Heere, en dat is uw' Heere in u.
Verstaet gy my wel myne ziele? gy zyt niets, dat weet gy nu zoo eenigzins, dat hebt gy nu zoo wat beginnen te vatten, en daerom | |
| |
en verstaet gy niets, en weet gy niets, te weten, geestelyk, noch gy en kont niets doen zonder uw' Heere, gelyk gy uw' Heere hoordet zeggen, indien gy dan iets geestelyks wetet, verstaet, doet, dat is door uw' Heere, door uwes Heere goetheit, door uwes Heeren wysheit, door uwes Heeren kracht: dat is zoo, maer ook, dat gy bent dat bent gy in uw' Heere.
Ziet uwes Heeren wysheit, waer door gy alleen wys wort, dat is uwe Heere zelfs, hy is die Alleen wyze Godt, en in die wysheit alleen bent gy wys: zoo bent gy in uwes Heeren wysheit, en die zyne wysheit is hy zelfs, zoo bent gy alleen wys in uw' Heere: zoo wederom, uwes Heeren heiligheit, waer in gy alleene heilig zyt, dat is uw Heere zelfs, hy is die Heilige, en in die heiligheit alleen bent gy heilig, zoo bent gy alleen heilig in uw' Heere: noch eens, uwes Heeren waerheit, waer door gy alleen in de waerheit zyt, en alleen waerheit doet, dat is uw' Heere zelfs, hy is die waerachtige, zoo veel waerheit als gy dan hebt, hebt gy in uw' Heere, zoo is dan al het ware dat gy hebt in uw' Heere: en zoo bent gy in uw' Heere wys, daer gy wys bent: in uw' Heere heilig, daer gy heilig bent: in uw' Heere is het waerheit, dat 'er in u waerheit is.
Nu en zie ik daer niet op, dat alzoo uw' goet in uw' Heere is: maer ik zie op dat goet dat gy alrede bezit, dat bezit gy in uwes Heeren schat. Want gy hebt niet met alle, gy zyt arm, elendig, iammerlyk, blint en naekt, zonder uwes Heeren goet en hebt gy niets, maer ook met uwes Heeren goet geniet gy u Heere zelfs, want wy spreken nu van een rykdom | |
| |
die hy in zig zelve bezit, en dewelke men niet genieten kan, het en zy dat men hem zelfs mede geniete, zoo bent gy dan in uwe Heere al dat gy bent.
Ia maer, ik hebbet nochtans in my: ja, dat is 't nu dat wy zeiden, dat is uwe Heere in u, dat is uwes Heeren beelt niet alleen, maer dat is ook uwes Heeren Geest, uwes Heeren wysheit, zoo ver gy iets daer van hebt, uwes Heeren heiligheit, zoo ver gy iets daer van hebt, uwes Heeren waerheit, zoo ver gy waerheit hebt: en dat wyze, dat heilige, dat ware, dat uwe Heere u mededeelt door de gemeynschap zynes Geestes, dat zyn stralen van zyne Goddelyke nature in u, en Gods nature is God zelfs, zoo is dat dan uw' Heere in u, en dat woud' ik zeggen als ik zeide, gy bent alles wat gy bent (verstaet geestelyk) door uwe Heere, in uw' Heere, en dat is uwe Heere in u.
Vraegt gy my nu wat is dat doch? ik zegge, het is een groote verborgentheit dat Christus met zyne leden een is: och, myn Heere, mocht ik doch al ondervindende hier wat meer van leeren, ik heb 'er nu zoo een klein weinigje van verstaen, mocht ik het nu eens zien in dat licht dat in uw' licht alleen zyne stralen zien laet! in dat beminnelyke licht dat zoo spaerzaem zig ontdekt, dat niet alleen klaerheit maer ook hitte en warmte van zig geeft; dat het herte in hertelyke liefde met een ontsteken mocht werden: welk licht en welke liefde met u licht en liefde, o Heere, vereenigt zynde mochte worden een vlamme des Heeren, sterk als de doot, en des zelfs yver mochte zyn hard als het graf, zoo dat veele wateren de zel- | |
| |
ve niet en konden uitblussen, och Heere, hoe zucht myne ziele na die gevoelige en werkzame gemeinschap en liefde! mocht ik 'er eens in doolen tot eere van uw' goetheit en van de rykdom uwer genade!
Maer och myne ziele, hoe doodig spreekt gy van deze dingen, ja Heere, wat zoud' ik doen zonder uwe levendigmakende Geest? ik ben niets, ik weet niets, ik kan niets zonder u: gy zyt de eerstgeboorene uit den dooden op dat gy in allen de eerste zoudet zyn, als gy myne ziele zult levendig maken zoo zalze leven.
Och myn Heere, die gy leeft, en doot geweest zyt, en leeft in alle eeuwigheit, dat het u behaegde myn doffe, en doodige en lustelooze ziele levendig te maken door uw' Geest! wie zal u in het graf loven o Heere? zullen de overledene opstaen en u loven? waerom hebt gy myn ziele een straeltje doen zien van dit licht, zoo niet om te leven en u te verheerlyken? en wat kan ik zonder u, immers niets, indien dit doode aes dat noch in my zig verbergt by het beginzeltje van het leven uwes Geestes zoo stinkt in myne neuze, wat moet het in de uwe doen o Heere! en indien het my zoo lastig is en zoo walgelyk, wat moet het u zyn o Heere? maer ook, o myn Heere, indien 't my zoo in de wege is, en zoudet u niet in de wege zyn? want het is myn vleesch niet in de wege maer myn geest, die Geest die uwe is in my, en indien het dan u in my tot een last is, en zoude het u ook niet tot een last zyn in u zelve, o Heere?
Indien ik zoo spreken mach, en indien ik dat beest verdryven konde, hoe ras woud' ik het doen? ik, zeg ik, en ik meen uw' Geest in | |
| |
my, en o myn Heere, gy kont het zonder my doen, gy kont het voor my doen, gy kont het door my doen, o myne hulpe, en gy alleen kont het doen, och mocht het u maer behagen: immers is het het uwe, en u in my zoo tegen, en zoude het uwe in u zelve niet tegen zyn? het is immers geen andere, maer de zelve Geest die in u alleen en door u in my werkt.
En zoude dan uw' Geest in u niet begeeren dat hy in my begeert, ja hy doch, en de Heere zal het te zyner tyt doen uitspruiten, na twee dagen zal hy ons weder levendig maken, en aen de derde dach zal hy u doen verryzen; myn waerde ziele, in de tyt des welbehagens zullen uwe doode leven, dan, als het uwe levendigmakende Heere voor zyne eere en uw' heil best oordeelen zal.
Och myn Heere, die hope verquikt my een weinig, en in uw heil is myn lust, hoewel gy 't in my noch zoo niet doet uitspruiten, toch maekt my levendig na uwe woort, en hebt gy niet gezegt Heere, ik leve en gy zult leven: ach waer is de kracht uwer opstandinge in die gene die eene plante met u trachten te zyn in de gelykmakinge uwes doots? immers is een levendige vliege beter als een doode leeuw.
Roept eens wederom tot my, tot my levelooze ziele. Komt uyt, en zy zal haer graf en stank verlaten, in uw' gezelschap, met u, tot uwe eere leven, immers is uw' macht noch uwe goetheit nu niet minder als doe gy op de aerde leefdet: en immers en eist myne opwekkinge geen minder kracht, als die, waer door Lazarus opstond.
En immers hebt gy myn ziele lief met de zelfde liefde, waer mede gy Lazarus uw vriend | |
| |
lief haddet, en immers kont gy dit doen op dat de werken Gods zouden openbaer worden, gelyk gy het doenmaels daer toe dedet.
Ia, myn Heere, hier is noch iets meer, waer door uwe goetheit zig bewegen laet van uwe gunstgenoten, en dat is het zuchten van uwen Geest, uw' eigen begeerten (indien ik zoo zeggen mach) ja die, die door u zelfs geformeert zyn, en zig uitstrekken tot verheerlykinge uwes naems: doch nu al zuchtende zal ik wachten en uitzien na de God myns heils, myn God zal my hooren.
Hoort dog, myn ziele, trachtet wat nader te bemediteren uwe gemeinschap aen en met uwe Heere die het leven zelfs is, en in wien de fonteine des levens is, en dat beide voor u, wie weet het, hy mochte door deze weg u levendig maken, zoo zy het Heere, door uwe genade en Geest, ook dit verwacht ik van uwe goetheit.
|
|
Auteursrechtvrij