De kleine pligten (4 delen)

[p. 195]

CIX. Brief.
Ernestine de B. aan Emilia P.

Brussel, 20 Januarij 1815.

Wel Ed. Geb. Jonkvrouwe!

Van uwe toestemming gebruik makende, neem ik de gelegenheid waar, dat mijne moeder een' brief naar u toezendt, om er een' van mij bij te voegen, want het geluk missende van dagelijks met u om te gaan (een geluk, dat ik nog meer waardeer sinds ik er van verstoken ben, dan toen ik het genoot) wil ik toch van mijnen kant doen wat ik doen kan, om in uw geheugen eene plaats te blijven bekleeden. In uw geheugen, zeg ik, in uwe vriendschap zoude ik neggen, indien ik mij durfde vleijen, die ooit bezeten te hebben, en hopen mogt die, door u, niet onwaardig gekeurd te worden. Maar wie weet of ik u hier niet beledig, wie weet of gij niet denken zult: ‘heb ik ernestine niet altijd minzaam bejegend, niet altijd als zij klaagde lankmoedig aangehoord, en getroost, niet altijd goeden raad gegeven, wanneer zij mij om raad vraagde?’ ja waar-

[p. 196]

lijk, lieve Jufvr. P. dit hebt gij gedaan en ik ben er u hartelijk dankbaar voor, maar uwe inborst is zoo edel, dat ik overtuigd ben, dat gij aan ieder mensch hetzelfde doen zoudt, en dat uwe goedheid geen bewijs van uwe genegenheid is. Ik weet ook, dat ik veel te jong ben, om voor u eene Vriendin te kunnen wezen, maar dat alles laat niet na, dat ik altijd zeer veel achting voor u gehad hebbende, nu eerst regt gevoel hoe lief ik u heb. En nu juist ben ik van u gescheiden en zal u mogelijk nooit weder zien, terwijl gij in uwe geboortestad terug en van bloedverwanten en vriendinnen omringd, mij al ligt zult vergeten, of aan mij denken als aan een kind, hetwelk gij eens eenigermate onder uw opzigt hadt. - Ik vind mij hier zeer alleen. Henriette is te veel met haren voorgenomenen echt bezig en te zeer ingenomen met het gezelschap van den Heer S. om zich veel met mij te bemoeijen. Mijne zuster is om mijne ouders te zien, uit Paraijs overgekomen, en bij ons gelogeerd; maar wel ver van dat mij zulks veel genoegen zou verschaffen, leg ik nu wederom achter gelijk van ouds; zij is madame la Comtesse, eene élégante vrouw, vrolijk, praatachtig, bekend met anekdoten van het hof van napoléon, en van dat der bourbons; als zij van Parijs verhaalt, luistert iedereen gretig toe; als ik van Weenen iets wil zeggen, hoort men mij naauwelijk aan! - Behalve dit, nu ik zoo lang gewend ben alle dagen iets nieuws te zien, vind ik het vervelend slechts de oude honderdmalen aanschouwde

[p. 197]

voorwerpen voor oogen te hebben, en daar mijne ouders goed gevonden hebben, mij nog vele meesters te geven, mag ik de lessen niet verzuimen en nog nergens op partijen meegaan. Ik zit dan veel te huis, mijne liesste bezigheid is het in het net schrijven van mijn Journal, want zoo verplaats ik mij in het aangename verledene terug. Vindt gij het niet eenigzins hard, dat ik, na in Weenen zelfs aan het hof te hebben mogen gaan, nu weder als een kind behandeld worde? Ik verlang naar de toekomst; als ik eens geparaisseerd zal zijn, zal ik partij trekken van al mijne op reis gedane ondervindingen, en mij voor mijne tegenwoordige onaangenaamheden trachten schadeloos te stellen. - Daar mijne moeder mij om mijnen brief laat vragen, moet ik dien spoediger eindigen dan ik wel gewenscht had te doen. Vaarwel lieve Jufvr. P. Indien ik mogt hopen, dat ik met een antwoord van u verwaardigd zou worden, zou ik na den tijd, wanneer gij dezen moet ontvangen, alle dagen verlangend naar een' brief van uwe hand uitzien. Geloof mij met de opregtste gevoelens van achting en vriendschap te zijn

Wel-Edel Geb. Jonkvrouwe

Uw Ed. Dw. Dienaresse

ernestine d B.