De kleine pligten (4 delen)

[p. 148]

XCIV. Brief.
Mevrouw de Wed. R. aan Emilia P.

Straatsburg, 4 December 1814.

Emilia!

Is het u immer gebeurd eene vriendin te moeten bedroeven? zijt gij ooit in de noodzakelijkheid geweest eene zieltreffende, hartverscheurende waarheid te moeten aankondigen, aan iemand die zich verbeeldde het hoogste toppunt van geluk genoegzaam bereikt te hebben, en die in de verblijdendste illusie leefde? dan, maar dan ook alleen kunt gij u een denkbeeld maken van wat ik gevoel daar ik u dezen schrijf. Mijne tranen vloeijen, mijne hand beeft, mijne zenuwen trillen - en toch ik mag niet nalaten, niet uitstellen zelfs, u toe te roepen: verheug u niet! ga niet verder ten aanzien van den Heer V. dan gij reeds gegaan zijt, want.... Ik kan het vonnis niet uitspreken! Lees den hiernevens gaanden brief uws vaders - en handel ingevolge den inhoud van dien brief. Het oogenblik, hetwelk ik mij gevleid had, dat nimmer komen zou, het oogenblik

[p. 149]

in hetwelk het geheim ontdekt moet worden, is daar. Tracht u bedaard te houden, lieve kind, laat u niet door uwe droefheid overmeesteren. Toon den Heer V. den brief, en poogt beide uwe wederzijdsche liefde, tot wederzijdsche opbeuring aan te wenden. Wat nu gebeurt, is eene nieuwe beproeving, welke God u toezendt, onthoud u van murmureren, en onderwerp u met die gelatenheid welke gij reeds meer dan eens hebt getoond. De goede Hemelsche Vader, die kracht naar kruis kan verlenen sta u bij; nacht en dag roep ik Hem voor u aan; nacht noch dag ken ik rust sedert het ontvangen van uwen laatsten brief; nacht en dag treur ik om u. Ach had ik u niet verlaten, ach ware ik bij u, ik zou u in mijne armen drukken, en door mijne hulpvaardige vriendschap uwe droefheid eenigermate pogen te verzachten. Schrijf mij zoo ras gij de noodige bedaardheid om zulks te doen, zult verkregen hebben, ik verlang meer dan ik zeggen kan naar tijding van u, gij zult dit ligtelijk begrijpen, want gij kent de belangstelling in al wat u betreft van uwe hartelijk liefhebbende Vriendin

Wed. R.

PS. Ik zend dit paket met eene bijzondere gelegenheid door een' vertrouwden persoon, een' heer van mijne kennis, die naar Frankfort gaat en mij belooft heeft terstond te zullen schrijven, na het u in handen te hebben gesteld. Evenwel heb ik om allezins zeker te gaan een afschrift genomen van den

[p. 150]

brief van den Heer P. welk afschrift ik. zal verbranden, zoodra ik weet, dat u den inhoud bekend is.