De kleine pligten (4 delen)

[p. 25]

LXIV. Brief.
Emilia P. aan den heer Willem P.

Straatsburg, 24 Julij 1814.

Inderdaad, waarde broeder! gij hebt mij regt gedaan met te onderstellen dat ik van meening zou wezen, de zachtste partij aangaande Mevr. P. te kiezen, haar eerst uit den nood te redden en dan te onderzoeken of zij reden gehad heeft om onzen bijstand in te roepen. Doen wij zoo niet, en bemerken wij later dat zij waarlijk in ongelegenheid geweest is, zoo zal het ons smarten, en niet tot eere strekken, haar niet geholpen te hebben, en worden wij integendeel na onzen pligt gedaan te hebben, gewaar, dat wij door haar bedrogen wierden, zoo zal de geheele schuld op haar rusten en wij zullen van alle blaam bevrijd wezen. Indien het op kiezen aankomt is het toch beter het slagtoffer van eens anders list te wezen, dan onmedogend te zijn. Zeker schrijft moeder u wel hoeveel zij meent noodig te hebben, laat ons met ons driën trachten haar te voldoen, of dunkt u dat wij er fredrik niet in moeten laten deelen, zoo wil ik gaarne het met u alleen afdoen; ik denk toch niet

[p. 26]

dat de som zoo groot zal wezen of met voor dit maal het inkomen van Mevr. P. eens te verdubbelen zal het te kort vergoed kunnen worden. - Van fredrik heb ik sedert ik hier ben een' brief ontvangen, welke van Milaan over Brussel hier eindelijk gekomen is, ik heb hem naar Mantua, Poste restante geschreven. Indien gij waarlijk vindt, dat hij te veel verteert, draal dan niet hem zijne onvoorzigtigheid onder het oog te brengen, ik heb hem oppervlakkig te dien aanzien een woord gezegd, maar waarschuw gij hem tegen spel en andere buitensporigheden van welke het u beter voegt dan mij, hem het gevaar af te schilderen. Ware hij alleen, ik zou mij, na hetgeen gij meldt, grootelijks over hem ontrusten, maar ik vlei mij met de hoop, dat de Heer V. zijne gangen getrouwelijk gade slaan, en hem op het regte spoor staande houden zal. - Dat uwe vrouw zoo lang van u afblijft doet mij leed voor u en ook voor haar, het is niet goed als echte lieden gewennen elkander niet tot eigen genoegen noodig te hebben; ik hoop weldra te vernemen, dat gij door de te huis-keer van uwe christine weder die huisselijke genoegens smaakt, welke toeh de zuiverste genietingen opleveren, welke men op aarde smaken kan. Daar ik u niet gaarne lang wil laten wachten naar mijn antwoord op het voornaam artikel van uwen brief, zal ik dezen niet langer rekken, maar eindigen met de verzekering van mijne hartelijke vriendschap.

Uwe emilia P.