De kleine pligten (4 delen)

[p. 21]

LXIII. Brief.
Emilia P. aan Fredrik P.

Straatsburg, 22 Julij 1814.

Waar zal deze brief u geworden? lieve broeder! ik addresseer hem volgens uw verlangen naar Mantua, maar het daarbij te voegene Poste restante wil, dunkt mij, zoo veel zeggen als: het is niet zeker of ik in genoemde stad wezen zal, wanneer een brief voor mij daar komt. Ik beken, dat het mij eene onaangename gewaarwording veroorzaakt zoo dikwijls ik er aan denk, dat gij zoo ver van mij afdwaalt en ik niet juist weet waar gij in de wereld zijt. Trouwens ik ben nader bij u dan ik staande mijn verblijf even buiten Brussel was, dan wat beduiden eenige mijlen afstands minder, wanneer er nog zoo vele tusschen ons beide overblijven! Wat zullen wij elkander veel te vertellen hebben, als wij eens weder te zamen wezen zullen, ik hoop maar dat u de gewoonte van dagelijks iets nieuws te zien, niet te veel zal afwennen van eene stille levenswijze op eene bepaalde plaats, en dat de schoonheid van de vreemde landen, welke gij bezoekt, u, uw in dat opzigt minder bevoorregt Va-

[p. 22]

derland niet met minachting zullen doen beschouwen wanneer de tijd daar zal zijn om u hier of daar in dat Vaderland neer te zetten, en u met eene of andere dagelijksche bezigheid onledig te houden. Want, beste broeder, dat gij u thans vermaakt vind ik wel goed, maar gij moet toch begrijpen, dat gij uw geheele leven niet doorbrengen moogt zoo als gij thans doet. Al zult gij geld genoeg hebben, om niet noodig te hebben van, zoo als men het noemt: voor den kost, te arbeiden, zoo moet gij toch iets bij de hand nemen, om aan uwe bestemming als mensch te beantwoorden en uwen tijd niet nutteloos. te verspillen. Geld winnen is niet altijd de hoofdzaak, maar wel nuttig te wezen; een man, die niet anders doet dan met schoone paarden en sierlijke rijtuigen zich een groot gedeelte van den dag vermaken, terwijl het overige van dien dag, met wandelen, bezoeken afleggen, kaartspelen en wat dies meer zij, gesleten wordt, wanneer hij in het geval is van geene broodwinning te behoeven, is een ellendig voorwerp, en het zou mij meer leed doen dan ik bij mogelijkheid kan uitdrukken, indien ik mijn' fredrik onder de nietsbeduidende saletjonkertjes moest rangschikken. Doe op uwe reize eenige kundigheden op, en wendt die, zoo mogelijk in het vervolg tot nut van uw Vaderland of van uwe medeburgeren aan, of maak gebruik van hetgeen gij geleerd hebt, en woeker er mede tot uw eigen en anderer zedelijk voordeel. Reeds in hetgeen gij mij schrijft over het thans bestuderen van wat u op uwe

[p. 23]

reize te pas kan komen, vind ik eene gepaste aanleiding, om u onder het oog te brengen, van welk een uitgebreid nut, het opdoen van kundigheden, voor een' man althans, altijd is, en bezit men kundigheden zoo wordt het pligt, die ook tot anderer nut aan te wenden, anders trekt men geene genoegzame partij van het verkregene, en blijft zelfs met de meeste eigen kennis, een voor de maatschappij onbeduidend wezen. Bedenk nu vooraf eens, waarin gij liefhebberij zoudt hebben, misschien kan willem dan bij voorraad iets voor u zoeken of bereiden, want waarlijk, indien gij te huis terug gekomen zijnde, u nergens meê bezig hieldt, zou de tijd u zoo lang vallen, dat gij al ligt wederom aan het reizen zoudt willen gaan, en zoodoende al wat uw brave Vader aan uwe opvoeding te koste gelegd heeft, tot eene ijdele uitgaaf maken, en u onwaardig toonen, den zoon van dien werkzamen man te wezen. Vergeef uwe emilia, dat zij u deze ernstige waarheden onder het oog heeft gebragt maar nog jegens u dezelve zijnde in genegenheid, zoo al niet in gezag, mogt zij niet nalaten in deze te zeggen wat haar tot uw eigen best, noodig scheen. - Nog moet ik u aanraden thans niet te veel op uw aangeërft vermogen te steunen en uwe uitgaven wel te regelen, ja met eene gepaste zuinigheid te werk te gaan. Jonge lieden meenen dikwijls, dat er geen eind is aan zekere bepaalde fom, die zij te verteren hebben, en koopen, en geven uit alsof zij cresus's schatten beza-

[p. 24]

ten, eindelijk vinden zij zich toch verlegen, dan of maken zij schulden, die naderhand moeijelijk te betalen zijn, of grijpen hoogst gevaarlijke middelen tot herstel van hunne geldmiddelen aan, en worden zoo niet zelden strafwaardig, van onvoorzigtig, dat zij in het begin slechts waren. - Ik ben, gelijk gij vermoedelijk door willem weet, om Mevr. R. dienst te doen, met haar herwaarts gereisd, en thans met Mevr. de Gravin van B. en hare dochter, die ons vergezeld hebben, in een zeer goed hôtel gelogeerd en bezigtig dagelijks wat er in en om deze stad merkwaardigs te zien is. Ik heb zelfs den hoogen toren van de hoofdkerk beklommen, niet evenwel zonder somtijds te grillen als ik door de wijde openingen, welke bezijden den trap zijn, benedewaarts keek; voor lieden, die aan duizelingen onderhevig zijn, zou het niet raadzaam wezen dit kunststuk der bouwkunde, van zoo nabij te gaan zien. Mevr. R. heeft hare nicht zeer zwak en vervallen gevonden, dan hare komst was deze zoo aangenaam, dat zij sedert een weinig schijnt op te luiken. Hoe lang wij hier zullen vertoeven is onzeker, zend mij uwe brieven herwaarts, tot dat ik u iets naders bepale, en schrijf mij zoo dikwijls gij het eenigzins zult kunnen doen, u steeds overtuigd houdende van de belangstelling in al wat u betreft van

Uwe liefhebbende Zuster

emilia P.