De kleine pligten (4 delen)

LII. Brief.
Emilia P. aan mevrouw de Wed. P.

Retraite bij Brussel, 9 Februarij 1814.

Wel-Edel Geb. Vrouwe!

Dat mijn jongste broeder in Zwitserland eene grootere belangstelling in het hem betreffende gevonden heeft dan ik mij immer had kunnen beloven, toen mijn vader besloot hem derwaarts te zenden, is mij altijd bij uitstek aangenaam geweest en ik gevoel de grootste dankbaarheid voor allen die hem zoodoende aan zich hebben verpligt. Uw eigen hart zal u zeggen, Mevrouw, welke aanspraak ook gij op die dankbaarheid hebt. Dat ik niets vuriger

[p. 273]

verlang dan mede te werken tot al wat mijn' broeder tot wezenlijk nut kan strekken, hieraan zult gij voorzeker niet twijfelen, maar een plan wordt door u geopperd, in hetwelk ik geenszins treden kan, ik bedoel, om hem een huwelijk met uwe zuster marianne aanteraden. Behoudens alle achting voor Mejufvr. des saules, is het toch mogelijk, dat fredrik de waarheid spreekt, wanneer hij zegt dat hij haar niet bemint, ook schoon hij zijne keuze op niemand anders gevestigd heeft. Wat reden zou er dus bestaan om hem in dit geval tegen zijnen zin te dwingen? Nog geen twintig jaren oud zijnde, is hij volle jong om zich voor geheel zijn leven te verbinden, te meer, daar hij geen verlangen, hoe ook genaamd, daartoe betoont, en hij is evenwel oud genoeg om rond te zien en eene huisvrouw naar zijnen smaak allengskens te verkiezen. Mijn gevoelen is dus, hem geheel vrij te laten begaan, en gij zult mij bijzonder verpligten, met hem over de bewuste zaak niet meer te spreken. Ik ben verzekerd, dat, indien UEd. hem wilt belooven hierin volgens mijn verzoek te Zullen handelen, hij wederom als te voren zich aan uw huis zal laten vinden. Wat betreft fredriks bezoeken bij den Baron V., ik meen, en zijn broeder willem meent dit met mij, gegronde redenen te hebben om van dezelven niets kwaads te duchten; het is geene ongepaste genegenheid voor eenige vrouwelijke persone, maar zuivere en welgepaste achting en vriendschap voor den Heer V., die fredrik

[p. 274]

naar diens landgoed lokt, dus van dien kant zijn wit gerust, en kunt gij Mevrouw gerust wezen, en wij behoeven geene pogingen aan te wenden om hem af te trekken van eenig kwaad dat niet bestaat. Hopende dat het niet beantwoorden van den jongeling aan uwe inzigten te zijnen beste, uwe goedwilligheid jegens hem niet zal verminderen, maar dat hij steeds eene waarlijk moederlijke raadgeefster in u zal vinden, neem ik de vrijheid hem en ons allen in uwe voortdurende vriendschap aan te bevelen, en heb de eer mij te noemen

Mevrouwe!

UWEDW. Dienaresse en dochter

emilia P.