De kleine pligten (4 delen)

[p. 46]

X. Brief.
Emilia P. aan Julie van L.

Utrecht, 6 Maart 1810.

Ik hoop dat ik aan uwe verwachting beantwoord en mij van uwe bestorming vrijwaar, lieve julie! daar ik u slechts vijf dagen na het onvangen van uwen lieven brief, niettegenstaande mijne waarlijk veelvuldige bezigheden schrijf. Wil in dezen spoed een bewijs vinden van den prijs dien ik op uwe vriendschap stel. Waarlijk welke ook onze omstandigheden of vooruitzigten mogen wezen, men heeft altijd vriendschap noodig, en al is men gelukkig genoeg om oude vriendinnen te hebben, eene nieuwe schaadt geenszins. Evenwel dit beken ik, er bestaan teederer betrekkingen dan die welke ons aan vreemde personen hechten, en deze behooren altijd den voorrang in ons hart te behouden. Gij hebt eene moeder en gij hebt zusters, deze hebben eene bijzondere aanspraak op uwe genegenheid en gij zult het mij, hoop ik, niet ten kwade duiden, noch het als onverschilligheid te uwaarts aanmerken, indien ik zeg: hecht u bovenal aan deze. Er is zoo veel dat vriendschap tusschen twee personen, die elkander niet in den bloede bestaan, kan doen verflaauwen, er kunnen zoo vele omstandigheden geboren

[p. 47]

worden die vriendinnen van elkander scheiden, dat wanneer men het geluk heeft van met haar, welke de natuur ons gaf, op eenen aangenamen voet te verkeren, het altijd verkiesselijk is, die boven de anderen te schatten. Zeker, mijne vooruitzigten zijn thans aangenaam, en de toebereidselen welke ik tot het opzetten van een eigen huishouden maken moet, houden mij op eene niet onbelangrijke wijze bezig, schoon de oefening van mijn verstand er niet veel bij wint, want daar ik anders toch altijd gaarne een paar uren op een' dag met lezen besteedde, kan ik thans daartoe bijkans geen kwartier tijd vinden. Hou het mij dan ten beste, dat ik maar zoo slecht en regt voortschrijf, en niet tracht ook door eenige welgepaste spreekwoorden, gelijk gij deedt, mijn opstel te veraangenamen, ik heb waarlijk thans geen' tijd, om lang natedenken, over wat mij niet terstond voor den geest komt. Sedert wij een huis gehuurd hebben, moet ik gedurig het een en ander koopen en bestellen om het tegen den bepaalden tijd gemeubeld en van al het noodige voorzien te krijgen, en alle oogenblikken komt dan deze dan gene leverancier of werkman mij spreken. De menschen, die hunnen tijd noodig hebben, te laten wachten, of weg te zenden en naar willekeur op eenen anderen keer te ontbieden, is iets hetwelk mij altijd als zeer onvoegzaam is onder de oogen gehouden, en waarvan ik ook het verkeerde zeer wel begrijp, maar wil ik niet ontrouw aan mijne grondregels in deze worden, zoo ben ik ook dikwijls verpligt er eigen verkiezing van bezigheden aan op te

[p. 48]

offeren, en het is somtijds eerst des avonds, dat ik rustig nederzitten kan. Maar dan komt er veelal de een of ander bij ons theedrinken, of gaan wij uit, wel kan ik dan nog aan eenig handwerk voortgaan, maar gij weet hoe weinig zoo iets vordert, als men gedurig opzien moet, om naar eisch met wie iets tegen ons zegt, te praten. Dan ook wordt er somtijds als er heeren bij zijn, een. partijtje te maken, voorgesteld, en wij vrouwen, schoon wij boven de mans het voorregt hebben van steeds iets te kunnen uitvoeren, mogen ons niet altijd weigerachtig betoonen. - Wat de zamenwoning van karolina, met hare moeder betreft, ik geloof met u, dat het beter is dat die geene plaats hebbe; evenwel Mevr. M. heeft ook hare goede zijde, en dat zij zoo veel mogelijk het gezelschap van hare pas gehuwde dochter zoekt, is haar niet kwalijk te nemen. Lang geheel onafhankelijk geleefd hebbende, moet het natuurlijk gemelde vrouwe vreemd voorkomen, voor anderen eenige inschikkelijkheid te moeten hebben, en daar men altijd het gevoel heeft van met eene zuster openhartig te kunnen omgaan, zoo kan het zeer ligt gebeuren dat er tusschen Mevr. M. en D. eens een woordje valle dat beter niet gesproken ware geweest, maar ik twijfel geenszins of alles zal op den duur en als ieder een meer aan de nieuwe omstandigheden gewend zal wezen, wél en vriendschappelijk gaan. De Heer D. zal zeker het zijne daartoe in ruime mate bijdragen, en de invloed van zoo een uitstekend man als hij, kan niet anders dan

[p. 49]

ten goede werken. Mijne schoonzuster thans verlangende dat ik op haar kind passe, terwijl zij zich met eenig huishoudelijk werk moet bezig houden, eindig ik dezen na minzame groete.

emilia P.