De kleine pligten (4 delen)

[p. 280]

CLXIII. Brief.
Emilia P. aan Karolina M.

's Nachts tusschen 14 en 15 Maart.

Ik dank u, lieve karolina! voor het blijk van uw aandenken hetwelk gij mij door middel van uw briefje van den laatstverloopenen dag gegeven hebt. Het doet ook mij leed dat ik u niet hier kan zien noch bij u kan gaan, maar mijn Vader is in zulk een' zorgelijken toestand, dat ik niemand vreemds bij hem durf toelaten en hem niet gaarne een oogenblik verlaat. Ik schrijf u thans bij hem wakende, terwijl hij wat ingesluimerd is en te liever doe ik dit, omdat ik u nogmaals wilde zeggen hoezeer uw tegenwoordig geluk mij verheugt, maar u ook een woord van waarschuwing wilde doen hooren betreffende het gebruik maken van de slimheid welke ons boven de mannen ten deel gevallen is. Ik ben overtuigd van hetgeen gij vermoedt dat gij den Heer van L. meer hebt doen zeggen dan hij zeggen mogt. Uw Oom heeft voorzigtig gehandeld met liever van L. dan u in zijn vertrouwen, aangaande de geldzaken, te stellen, en indien hij wist dat zijn geheim verraden is, zou hij het mogelijk van L. zeer kwalijk nemen. Onttrok hij dien en dus ook

[p. 281]

u zijne gunst, bedenk eens welke zeer droevige gevolgen dit voor u beide zou kunnen hebben. Gij hebt dus, door van uwe slimheid gebruik te maken, dat geluk, waarop gij met reden zulk eenen hoogen prijs stelt, vrij roekeloos gewaagd. Er kunnen omstandigheden geboren worden in welke soortgelijke onvoorzigtige handelwijzen, het welzijn, ja de eer van uwen echtgenoot op het spel zouden zetten, geloof mij, wij doen gelijk ik u in eenen vorigen brief al eens gezegd heb, veel beter minder slimheid te toonen dan wij waarlijk bezitten, dan onze gaven dienaangaande onvoorwaardelijk te gebruiken. Gij bezit nu het hart van een' achtingwaardigen man, zoo iets is een onwaardeerbare schat, maar het is mogelijk dien te verliezen en wat wordt er van de vrouw die hem verloren heeft?! Hoe gedwee ook een man zij, zoolang hij onze minnaar is, zoo zijn wij niet aan hem verbonden, of hij herneemt het gezag hetwelk zijne kunne hem van nature over ons geeft, hij wil, hij moet de meester zijn, hij kan niet verdragen gedemoedigd te worden en wee der vrouwe, die zich niet zou willen onderwerpen, die niet de minste zou willen schijnen. Ik ben het niet, die deze waarschuwingen zoo uit mij zelve bedenk, maar zij maken, behalve hetgeen ik van de vroeger gezegden mijner lieve moeder onthouden heb een gedeelte uit van zeker geschrift, over vrouwelijke pligten, hetwelk mijne dierbare Gouvernante Mevr. R. mij bij haar afscheid, om mij ten gids op mijnen volgenden levensweg te strekken, achterge-

[p. 282]

laten heeft. Ik heb het bij deze gelegenheid opgezocht, het bovenstaande op uw geval toepasselijk gevonden, en gemeend het veilig aan uwe aandacht te durven aanbevelen; het geheele geschrift gaat hier nevens, lees het en geef of zend het mij bij gelegenheid terug. Mijn broeder willem is reeds een paar keeren om naar Vader te komen zien, sedert zijn verb lijf te Utrecht over geweest, hij en zijne vrouw waren wel en zeer vergenoegd. Mijn broeder fredrik heeft mij geschreven dat hij eene gepaste gelegenheid gevonden hebbende, om naar Holland te reizen, de verleiding niet heeft kunnen wederstaan, hij kan, volgens de dagteekening van zijnen brief alle dagen hier zijn. Ik ben blijde dat hij komt, want Vader verlangt hem te zien, en ik vrees dat de ziekte geene gewenschte uitkomst zal hebben. - Gaarne sprak ik u, ik heb u nog wat nieuws te vertellen dat ik liever zeggen dan schrijven zou, maar ik kan thans mijn' post niet verlaten, dus schort uwe nieuwsgierigheid op. Mijn Vader ontwaakt - ik zeg u spoedig vaarwel

Uwe

emilia P.