De kleine pligten (4 delen)

[p. 204]

CXLI. Brief.
Emilia P. aan Karolina M.

Zeist, 9 Jannarij 1809.

Waarlijk, lieve Karolina! na al wat gij mij van onderscheidenen aard in uwen brief van eergisteren meldt, heb ik, dunkt mij, reden om u geluk te wenschen. Gij hebt in uwen Oom een' verstandigen raadgever gevonden, want hij heeft u belet iets te doen wat mede naar mijn inzien, in de tegenwoordige omstandigheden hoogst onwelvoegelijk zou zijn geweest, ik meen het gaan naar het bal. Uw minnaar is niet alleen u getrouw gebleven, maar heeft met eene kieschheid gehandeld die hem zeer veel eer aan doet en een duchtig bewijs van zijne opregte en eerlijke liefde oplevert. Vergelijk nu eens (hetzij mij vergund dit in het voorbijgaan te zeggen) vergelijk nu eens zijn schrijven en zijn handelen met dat van den wusten Franschman, die u eens bekoorde, en oordeel dan of er niet een hemelsbreed onderscheid tusschen de inborst en de denkwijzen van beide die personen plaats heeft, een onderscheid zoozeer ten voordeele van den Heer van L. dat ik mij op nieuw verheugen moet, dat bernetti nooit uwe hand verkregen heeft, en mij geens-

[p. 205]

zins verwonder dat uwe genegenheid voor den braven Hollander dagelijks aanwast. Ik meen te mogen wenschen dat alles zich zoodanig schikke, dat gij de zijne worden kunt, maar tevens billijk ik hoogelijk uw besluit, om hem uwe gezindheden en gevoelens niet duidelijk te doen kennen, eer gij weten zult hoe uwe zaken staan. Moeijelijk moet de uitvoering van dit wijs besluit u natuurlijk vallen, maar zonder twijfel zult gij u, hoe ook de uitkomst zij, over het volbrengen van de taak verheugen. - Nog moet ik u geluk wenschen over de fraaije manier van doen van uwen Oom, daar hij nederig genoeg zijnde om te bekennen, dat hij tot het in orde brengen van den staat des boedels niet wel berekend was, de hulp van een', zijn's oordeels, meer bevoegden man, uit eigene beweging heeft ingeroepen. Dat die man mijn Vader is, hiermede durf ik u ook geluk wenschen. Van zijne kunde, eerlijkheid, en belangelooze zucht, om van nut te zijn, heeft hij blijken te over gegeven. Mogten de pogingen van de twee brave lieden, de zaak weldra, en tot uw meeste genoegen ten einde brengen, dit is mijn hartelijke wensch! - Even gaarne als gij mij in Amsterdam hadt gehouden, ware ik daar gebleven; het verdriet mij hier alleen te zitten, ik heb een' brief voor mijn' Vader gereed, in welken ik hem verlof vraag, om toch eindelijk zijn bijzijn te komen genieten. Wordt mijn verzoek mij toegestaan, zoo beloof ik u dat gij niet lang meer wachten zult, eer gij mij voor u ziet

[p. 206]

staan. Zoo gij er iets toe doen kunt om mijne ballingschap te doen eindigen, beveel ik mij aan uwe gunstige voorspraak. - Vaarwel.

Uwe liefhebbende

emilia P.

P.S. Ik trek het nog weeke ouweltje dat dezen brief sloot, los, om u te zeggen, dat ik halfdood van koude mij gereed makende om mij met wandelen in het besneeuwde bosch wat te gaan verwarmen, een' brief van mijn' Vader ontving, in welken hij mij de aangename boodschap meldt, dat ik hoe eer hoe beter te Amsterdam gewacht wordt. In plaats van wandelen, ga ik nu een begin maken met zijne orders uit te voeren, en mijn eigen boeltje te pakken. Ik heb nu uwe voorspraak niet meer noodig, maar verzoek u aan mijn' Vader te zeggen of te laten weten, dat ik volvaardig aan zijne bevelen ga gehoorzamen, en zoo spoedig mogelijk hier alles zal schikken, ten einde mijne komst ter bestemder plaatse geen onnoodig uitstel lijde.