De kleine pligten (4 delen)

LXXXVIII. Brief.
Emilia P. aan Willem P.

Amsterdam, 17 Augustus 1808.

Verbaasd! ja lieve willem, dat is het regte woord, verbaasd was ik ook bij het lezen van de twee mij door u gezondene brieven. Ik beken dat de gedachte nimmer in mij is opgekomen, dat vader een tweede, huwelijk aan zou gaan; maar vindt hij in zulks te doen zijn geluk, het zij zoo, onze pligt is het, de vrouw welke hij tot zijne gezellin gekozen heeft, met alle achting te bejegenen, met allen eerbied te behandelen. Schoon zij slechts een

[p. 262]

jaar of drie ouder is dan ik, en dus onmogelijk, mijne moeder zou kunnen wezen, zal ik voorzeker aan de echtgenoote van mijnen vader den moedernaam niet weigeren te geven. Gij zult dit ook niet, willem! dat weet ik. Gij hebt, nog te zeer onthutst over het onverwachte nieuws, terstond geschreven; hadt gij tusschen het ontvangen van vaders brief en uw schrijven aan mij, een paar nachten geslapen, gij zoudt bedaarder zijn geweest. Thans zult gij bedaarder zijn, en mij dus gelijk geven als ik zeg, dat er geene reden is om welke onze vader juist niet doen mogt wat zoo vele andere lieden, ook van zijne jaren doen, dat het zijnen kinderen niet vrij staat zijne geoorloofde handelingen te berispen of onwil te betoonen, aan eene persone die hij met zijne liefde vereert. Gij wilt niets met haar te doen hebben! Ik wél. Ik kan gevoegelijk noch uit het huis gaan wonen, noch op reis gaan; tot trouwen - is voor mij de kans voorbij. Help mij lieve willem, laat ons door onze minzaamheid bijdragen, om onzes vaders huis, zijner echtgenoote aangenaam te maken, wie weet of het zoodoende, voor ons niet aangenamer worden zal. Gij wilt u aan geene grillen onderwerpen; hoe weet gij dat eene ons zoo geheel onbekende persone grillen hebben zal? misschien wél zal zij qns regt beminnelijk voorkomen, misschien wél zal zij op Vaders geaardheid zoo gunstig werken, dat hij jegens ons vriendelijker worden zal dan hij voorheen plagt te wezen. Vaders brief is niet aan mij, maar aan u

[p. 263]

geschreven, dus moet gij antwoorden, hoe? vraagt gij, en wat? Mij dunkt gij kunt zeggen, dat wij beide niet zonder verwondering het nieuws vernomen hebben, maar gij moet er volstrekt, mijns inziens, bij voegen, dat wij vader geluk wenschen, en van harte hopen, dat hetgeen hij voorheeft te doen, tot zijn genoegen zal medewerken. Indien gij op zulk eenen toon schrijft, verwacht ik zeker dat wij spoedig een vriendelijk antwoord zullen ontvangen en hooren hoe onze aanstaande moeder heet, of zij weldra hier zal komen, enz. Wilt gij echter niet vriendelijk schrijven, zoo schrijf niet mede uit mijnen naam, maar neem de verantwoording op u alleen. Doch ik weet het, gij zult u niet door uwe drift laten wegslepen tot het doen van iets onvoegelijks, gij zult gedenken hoeveel wij van onze jeugd af aan, aan Vader verschuldigd zijn en hem wel gunnen zijne laatste jaren zoo genoegelijk als mogelijk wezen zal, door te brengen; zonder zijne weltevredenheid door eenige onheuschheid van uwe zijde te willen verbitteren. Gaarne zoude ik uwen brief zien, indien het u goed dunkt, zend hem mij open, misschien voeg ik er nog wel een woord bij, want ik heb over huisselijke zaken aan Vader te schrijven. - Vaarwel! groet het gezelschap te Voorburg mijnentwege, en geloof mij steeds te zijn

Uwe liefhebbende Zuster

emilia P.