De kleine pligten (4 delen)

[p. 143]

LV. Brief.
Karolina M. aan Wilhelmina Z.

Amsterdam, 12 Junij 1808.

Medelijden heb ik voorzeker met u, wilhelmina, maar niet omdat gij in uw's Vaders huis bewaakt wordt, of thans geene aangename uren slijt; veeleer omdat gij u verkeerd genoeg gedragen hebt, om zulk een' dwang, om zulke verdrietelijkheden te verdienen. Dat niemand u komt zien, baart mij geene verwondering, men beklaagt u minder dan men u laakt. Het beste dat gij, mijn's inziens, in uwe eenzaamheid doen kunt, is bedaard na te denken over al wat er voorgevallen is. Weet gij nog wel dat toen ik u, nu meer dan twee maanden geleden, waarschuwde tegen bernetti, gij het mij zeer kwalijk naamt, ja zelfs mijne brave vriendin emilia P. van kwaadaardige inzigten beschuldigdet? en evenwel heeft de uitkomst doen zien dat gij en noch E. noch ik, ongelijk hadden ten opzigte van hem, die getoond heeft dat hij het niet wel met u meende. Ik geloof - misschien moet ik zeggen, ik weet, dat het moeijelijk is te gelooven dat iemand, dien wij lief hebben en die ons zegt dat hij ons bemint, ons misleidt, maar dat gij door

[p. 144]

uwe liefde voor den vreemdeling uwen pligt jegens uw' vader hebt kunnen over het hoofd zien, en dien goeden man diep bedroeven, vergeef het mij, maar dat kan er niet door. Mij dunkt gij moest u thans den gelukkigen afloop van de geheele zaak inprenten, u vernederd over uwen misstap en geheel onderworpen aan uw' vader voorstellen, dan misschien zoudt gij zijne gunst herwinnen en uwe oude vrijheid terug krijgen. Het zal mij aangenaam zijn, indien mijn welgemeende raad invloed heeft op uw gedrag, en ik welhaast verneme dat uw vader u vergeven heeft, en uwe oude vrienden met u verzoend zijn. - Vaarwel.

karolina M.