De kleine pligten (4 delen)

XXXVIII. Brief.
Emilia P. aan Karolina M.

Zeist 12 Mei 1808.

Acht dagen geleden schreef ik u, lieve karolina! en sedert heb ik niets van u gehoord - dit maakt mij verlegen en doet mij de pen weder opvatten; ik vrees dat gij u door mijnen laatsten brief beleedigd vind. Is dit zoo, zeg het mij dan ronduit,

[p. 105]

maar pruil niet. Evenwel indien gij u beleedigd kunt vinden, wanneer men u de waarheid onder het oog brengt.... wat zal ik u zeggen,.... dan verdient gij niet, dat men openhartig met u te werk ga, en het zou jammer zijn indien iemand zoo goedhartig van natuur als gij, maar nog zoo vatbaar voor verleiding, door vleijerij bedorven wierd. Ik vraag u dus geene verschooning voor hetgeen ik u volgens mijn beste weten gemeend heb te moeten zeggen, maar wil u slechts herinneren, dat gij in waarheid geene reden hebt, om mij wegens die oorzaak met stilzwijgen te straffen. Indien ik mij bedriege en zoo gij mij om eenige andere reden niet geschreven hebt, zie dan in dezen brief alleen een bewijs van den prijs, welken op uwe vriendschap stelt

Uwe liefhebbende emilia P.