De kleine pligten (4 delen)

XXII. Brief.
Mejufvr. Wilhelmina Z. aan Karolina M.

s' Gravenhage, 6 April 1808.

Mejufvrouw!

Meer verwonderd dan ik zeggen kan, ben ik over den brief welken UEd. goed gevonden hebt aan mij te schrijven. In plaats van eenvoudige narigten omtrent hem die mij zoo dierbaar is (hetgeen het eenige was dat ik u verzocht had) komt gij met beschuldigingen aan, welke hij zoo weinig verdiend heeft, en met raadgevingen welke u in het geheel niet gevraagd worden. Ik zou van hem afzien! van bernetti! die mij zoo trouw en zoo vurig bemint! Zeker zit hier de onverzoenbare vijandin van de edele Fransche Natie, en van iederen bijzonderen persoon uit dezelve, de kwaadaardige, gevoellooze, en misschien wel mijn geluk benijdende emilia P. achter de schermen; ten minste van u kan ik niet den-

[p. 53]

ken dat gij zonder hare inblazingen, mij zoo zoudt geschreven hebben, als gij deedt in uwen brief van 1 April. Weet dat het lastertongen zijn, die mijnen bernetti beschuldigen. Een paar dagen voor de ontvangst van uw schrijven, heb ik van hem den verkwikkelijksten brief, in welken de teederste liefde doorstraalt, ontvangen. Hij mint mij meer dan ooit, hij noemt mij zijn dierbaarste kleinood op aarde, het eenigste voorwerp hetwelk hem op zijne geheele reize voor oogen heeft gezweefd; de schoonste der vrouwen, de meest aangebedene van mijne sekse! - Ook ben ik niet in gebreke gebleven hem met gloeijende kleuren mijne wederliefde te malen!.... Maar ik vergeet, dat ik niet aan eene deelnemende vriendin, maar aan de beschuldigster van mijnen dierbaren vriend schrijf: dus breek ik hier af, u verzoekende mij voortaan te verschoonen, wanneer gij niet anders dan lasterlijke berigten te geven hebt.

wilhelmina Z.