Voor-beeldt der waere deught
(1692)–Franciscus Nerrincq–
Auteursrechtvrij
[pagina 63]
| |
[pagina 64]
| |
Uyt-leggingheVan het voor-gaende Sinne-beeldt. KAnder meerder fabel wesen,
Eerst van Mahomet geresen,
Als den val van d'halve Maen?
Of sy neder waer gevallen;
Ey laet achter al dit mallen,
Doet de kinders dat verstaen.
Doch de kinders sonder mallen,
Sien van uyt den hemel vallen,
Sterre-lichten groot en cleyn;
Dit sal oock in't lest geschieden,
Als't den Rechter sal gebieden,
Voor het oordeel in't gemeyn.
'tIs niet als een kinder-praeten,
Soo sy hooren op de straeten;
Maen en sterren op haer tydt
Blyven in den hemel roeren,
Elck op sijn gestelde toeren,
Tot ons vreught en groot profyt.
'tGhen' men vande son mocht segghen,
En verdient geen weder-legghen;
Die verheven claere son,
Sal maer door den hemel swieren,
| |
[pagina 65]
| |
En soo haeren loop bestieren,
Soo sy in het eerst begon.
Die geschaepen son daer boven
Blyft daer haeren Schepper loven,
Op haer tydt, op haer manier.
Hierom dient den Heer gepresen,
Midts de Son kan dienstigh wesen
Tot des wereldts goe bestier.
Doch al ben ick nu verwonnen,
'k Bidd' u, wilt my dit noch jonnen,
Seght my, is daer noch een Son?
Die oock t'samen swiert daer boven
Lancx die schoone hemelsch hoven?
O dat ick u hier verwon!
't Is heel waer, gy hebt gewonnen;
VVant men vindt twee claere Sonnen,
d'Een aen d'ander seer gelijck;
Dees verlicht oock met haer straelen,
En door-loopt die hooghe saelen
Tot vermaeck van't Hemelsch Ryck.
Casimirus heel syn leven
Hadt syn ziel tot Godt begeven,
Oock als hy sijn jeught begon;
VVas daer boven oock te vinden,
Boven locht en boven winden,
Als een nieuw ontsteken Son.
| |
[pagina 66]
| |
Daer gonck Casimirus reysen
Naer die hemelsche Paleysen
Vol geluck en saligheydt;
Hier vont hy al sijn behaeghen
Heele nachten, heele daeghen
In sijn stille eenigheydt.
Jae in't midden vande hoven
VVist hy sijnen Godt te loven,
Die alleen was sijnen wensch;
Desen Prins soo uyt-gelesen
VVierdt van jeder aen-gewesen
Meer een Engel als een mensch.
In de nacht wierdt hy gevonden
Voor de Kerck in Godt verslonden,
Die men plat ter aerden sagh;
Maer de ziel heel op-getoghen,
En al hoogher op-gevloghen,
'k Meyn sy voor den hemel lagh.
O wat mocht dien Prins dan spreken
Van sijn selven nu geweken?
Dit gebedt, oft diergelijck:
Mynen Godt laet gy my buyten?
Ey wilt my de deur ontsluyten,
En ontfanghen in u Ryck.
'k Heb de wereldt hier beneden,
Nu lanck met den voet getreden,
| |
[pagina 67]
| |
Jae dit Ryck met al sijn pracht,
Can my immers geensints baeten,
VVilt my dan maer binnen laeten,
Al de rest ick niet en acht.
VVat geluck, wat heyligh leven!
Soo aen Godt sijn ziel te geven,
Alsmen noch op d'aerde leeft!
Ach wie kan naer meer verlanghen!
Als men Godt soeckt aen te hanghen,
En sijn ziel hem over-geeft.
Heyligh Prins soo hoogh geboren,
By den Heer een uyt-vercoren,
Als een Engel daer bekent,
Geeft ons, als wy hier noch leven,
Dat wy oock eens zyn verheven
Als een Son in't Firmament.
|
|
