Voor-beeldt der waere deught
(1692)–Franciscus Nerrincq–
Auteursrechtvrij
[pagina 45]
| |
[pagina 46]
| |
Uyt-leggingheVan het voor-gaende Sinne-beeldt. OVer weynigh tydts geleden,
Soo ick nu heel wacker lagh,
VVou ick eens naer buyten treden
Met het kricken van den dagh.
't VVas vermaeck te sien die boomen,
En die Bosschen vol van hout,
Met den vloedt der waeter-stroomen,
En de beestjens in het wout.
Maer, dat alles gonck te boven,
VVas dien soeten Vogel-sanck;
Kond' ick oock den Heer soo loven,
Seyd' ick, heel myn leven lanck!
Soo de volgels t'samen songhen
Met den dagh, die nu begon,
Siet, daer quaemen aen-gespronghen
De vier Peerden vande Son.
't VVas terstont een ander luyster
Met het op-gaen van dit licht;
Dat te voren was in't duyster,
Kreegh nu weer een claer gesicht.
Doch, soo men de Son sagh rysen
Tot het midden van den dagh,
| |
[pagina 47]
| |
Hoe men oock meer lichts kost wysen,
Daer te voor in't duyster lagh.
Als dat groeyen, al dat wassen,
Van dit licht, een Sonne-schyn,
Can op Casimier weer passen,
Die men sagh een Son te zyn.
Als een Son was hy verschenen,
Een claer licht van Heyligheydt,
En oock naemaels niet verdwenen,
Maer gegroeyt, en meer verbreydt:
't Was een vreught dien Prins te mercken,
Gants genegen tot de deught;
In sijn handel, in sijn wercken
VVas het Conincx Hof verheught.
's Morgens vroegh, oock heele daegen,
Sigh begaf tot eenigh goedt,
Die aen Godt socht te behaegen,
Als een kindt sijn Vader doet.
Seyd' men: Heyligh kindt wilt rusten,
Blyft nu vry wat stille staen,
Volght doch eens u eyghen lusten,
Godt is immers nu vol-daen.
Neen, seydt hy, 'k gaen maer beginnen,
Midts Godt noch al meer verdient,
'k VVil hem noch veel meer beminnen,
Als een kindt, of liefsten vriendt.
| |
[pagina 48]
| |
Alle menschen staen verslaeghen
Van de liefd' van Casimier,
Die sy als een Son aen-saeghen,
Vol van vlam en hemelsch vier.
Arme, en bedruckte menschen
VVaeren sijne jonst gewaer;
Gaven hem wel duysent wenschen,
Hy moch leven hondert jaer.
O wat sal ick noch al segghen
Van sijn wonder Heyligheydt?
'k VVenst' die beter uyt te legghen
Nu de wereldt door verbreydt.
Godt zy lof, die Sonne-straelen
Polen niet alleen besat,
Maer die sien ick neder-daelen
Oock tot Mech'len in de stadt.
VVeerden Prins soo hoogh geboren,
En Patroon van dese jeught,
Maeckt, dat sy, die u vercoren,
Oock soo voort-gaen in de deught.
Doch als wy u eer verbreyden,
En verheffen uwen lof,
'k Hop', dat gy ons oock sult leyden
In dat saligh Hemelsch Hof.
|
|
