De goede dokter

[p. 22]

Verlegen Piet.

Piet schuift onrustig heen en weer,
Och, och, wat doet de buik hem zeer.
Hij slaat de beenen op elkaar
Bijt op zijn lippen, grijpt in 't haar.
Hij durft niet vragen: ‘Meester, zeg,
Mag 'k asjeblieft eens even weg?’
Als eindelijk is de school gedaan,
Kan hij van pijn nauw huiswaarts gaan.

Tehuis gekomen wordt hij naar,
Hij moet naar bed, hem dreigt gevaar!

De Dokter komt, zegt: ‘Beste Piet,
‘Schaam je toch werkelijk daarvoor niet!
Vóór je naar school gaat, pas wel op
En zoek een zeker plaatsje op!
Dan hoef je op school niet weer te gaan,
En moet het toch beslist, welaan,
Houd het dan niet met moeite in,
Dat doet je kwaad en heeft geen zin.
Vraag het den meester, kort en goed,
Die vindt het best, als jij zóó moet.
Wordt jij soms op bezoek gevraagd.
En daar door 't zelfde leed geplaagd,
Ga stil de deur uit en, mijn kind,
Tracht, dat ge zelf den weg dan vindt.’

Ja zelfs de Koning en zijn vrouw
Bezoeken daags dit huisje trouw!

[p. 23]