De goede dokter

[p. 10]

Gerda, die de honden kuste.

Een leuke hond, een echte schat
Heeft Tante Bertha in de stad.
Hij ligt heel trouw haar voor de voeten,
Wie zou zoo'n schat niet kussen moeten
Toen Gerda eens bij Tante kwam
En 't hondje in haar armen nam,
Kwam juist de Dokter aangestapt,
Dei gauw nog in zijn handen klapt:
‘Maar Gerda-lief, wat wou je doen?
Geeft nimmer toch een hond een zoen!
Soms bijten zij en bovendien
Krijg jij nog wurmen ook misschien.
Die worden in je buik dan groot,
Een kind wordt ziek, soms gaat het dood!
Dus nu je weet, wat dan geschiedt
Kus hondensnuiten voortaan niet,
En likt een hond je, vóór je 't weet
Afwasschen, eer je daarna eet!’

‘En nu ik toch van kussen spreek,
Zoo hoor het eind ook van mijn preek!
Gij moet er niet aan mededoen
Als menschen vragen om een zoen,
Als soms een vreemde vrouw of man
Of kind, u haalt heel hartlijk an
En wil u daarna kussen gaan,
Zeg: Beste vrind, laat dat maar staan!
Want Dokter zegt: Kus slechts je Ma,
Pa, broer en zus en dan ... basta!’

[p. 11]