Wie wil wonen op de oever: waarom koerst hij naar de zee. Mange ghat pe jiwan jhele: kahen naw samundar khewe

[p. 24]

[barkhâ barse ban ke bûnî]

barkhâ barse ban ke bûnî
pânî pankh bhijây pakhnâ algiyâil

paṉchî ghâm agoriye kab tak
ṯhanḏhâ meṉ sikûṟe kâṉpat bhaṯkat
khotâ meṉ buḏḏhâ bhail kâ, tû âj ke to nâ

baccâ tore âge hâth pasârî
man mar gail hame maut nâ mângîl

dâk cuwe par bahe do eke
saphâ hoî jây ghamanḏ piṟhî pe

[p. 25]

 

nu de druppels gevormd zijn regent de regen

 

het water druipt op de vleugels de veren los van elkaar

 

 

 

vogel hoe lang wacht je op warmte

 

gekrompen in de koude, bibberend verdwaald

 

wat gebeurt er met je nest ouwe, je wist 't altijd zo goed

 

 

 

kind waar je bij bent moet ik bedelen

 

mijn geest is gestorven de dood heeft mij niet gewild

 

 

 

het dak lekt maar laat 't stromen

 

laat 't wegwassen mijn ijdele trots op 't nageslacht