Vondelingskens

[p. 14]

O Kind'ren van mijn Droomen

O kind'ren van mijn droomen,

O bloemkens van mijn tuin,

Wat buigt ge droef en loome

Uw teng're kopkens schuin...

Ge waart zoo frisch te voren

Als klokskens van de Mei,

O lievekens, geboren

Uit droom en mijmerij...

En 'k heb u, stil-bewogen,

Gevoed, bij nacht en dag,

Met regen van mijn oogen,

Met zonne van mijn lach.

Ik wil u niet zien welken;

Ge moet herleven nog.

O liefde..., warm die kelken,

O zonne..., zoen ze toch.

[p. 15]

 

En koester, lieve, goede,

 

Mijn zielekind'ren weêr;

 

Ik kan ze niet meer voeden:

 

'k Heb geen illuzies meer.