Op zachte vooizekens

[p. 41]

Mijn Jeugd

Mijn jeugd is een roep door de stilte

Een galm, die geen echo gelooft;

Maar beter berust,

Als in zegening rust

Uw hand op m'n hunkerend hoofd.

Mijn jeugd is lijk smeulende branken

Van meivuur, gedoofd in zijn kracht,

Dat prachtig weer brandt

Over 't avondlijk land,

Wanneer ik uw armen verwacht.

Mijn jeugd is muziek van verlangen,

Die wild over 't heideland zwerft...

Maar nimmer voldaan,

In wat glimlach of traan

Ter venstren mijns herten versterft.