Op zachte vooizekens

[p. 26]

Hart en Ziel

Die nooit, door 't schoon bewogen,

Zijn menschelijk gemoed

Naar Godes gaarde richt;

Daar brandt niet in zijn oogen

De lamp van 't eeuwig licht.

En hij, die, de aard vergeten.

Vereenzaamt in gebed

Al de uren van den dag,

Hoe zou zijn ziele weten,

Wat aarde-leed vermag?

'k Wil iedren avond knielen,

Dat mij mijn leven lang

Die schoone gunst geschiê...:

Zoo, tusschen hart en ziele,

Wat lieve harmonie!

Want menigmaal mij smertte

De ziekelijke lijn

In 't wezenloos profiel,

Van zielen zonder herte,

Van herten zonder ziel...