sproken es. Nv ter contrarien. Soo wye hier teghen opposeren wil, hi moet ten eersten verloochenen die ghelijckenesse, segghende ende betoghende hoe dese sake, dies questie es, ende dye wetten, die daer gheallegiert worden, niet ghelijck en zijn, maer gheheel diuersch ende onghelijck, van manieren, van natueren, van crachten van grootheyt, van plaetsen, van tijden, van personen, van intentien oft meeninghe, tooghende waer in ende in hoe veel manieren, si different zijn, op datmense niet en schijne gelijc te moeten rekenen. Hi sal ooc zijn ghescreuen wet voor hem allegieren, ist hem moghelijck, ende maken gelijckenesse van dye selue, ende die sake dies questie es, so vooren gheseyt es. Ist hem nyet wel moghelijc, hi sal segghen datmen anders niet en behoorde te aenmercken, dan tghene datter expresselijc gescreuen staet, want ist datmen ghelijckenesse van wetten volghen wil, alle rechten sullen mogen gecorrumpeert wesen, wt causen datmen bicans geen saken en vint si en mogen gelijc schijnen daer si nochtans seer onghelijc zijn, ende van elcken bisondere diuersche wetten ghescreuen zijn. Den eersten die welc hem met de gelikenesse der wetten behelpen wil, mach segghen. Men moet bi coniecturen wt den ghenen datter gheschreuen es, comen totter kennisse van saken die niet gescreuen en zijn. Nyemant en soude van allen saken, wetten moghen scrijuen. Maer hi scrijft seer wel die welcke so scrijft, datmen wt sommige bescreuen saken, andere ongescreuen saken verstaen mach.