Brieven. Deel 9. Te Wiesbaden 1870-1875

[p. 340]

XIII.

Wb. 26 Sept. 74.

Beste Vos.

Telegram van Eduard uit Venetie:

Aujourdhui reçu lettres, argent, ne viens pas ici. (zal-i Non brengen?) notre santé meilleure (zyn ze ziek geweest? Ik denk: zerschmettert. Ze waren dol op hun moeder.) approuve projet Batavia. (Ik had hem voorgesteld des verkiezende, na Nonni hier gebracht te hebben, naar Batavia te gaan.) J'écris détails. Daarop wacht ik nu. Hoofdzaak is dat de kinderen niet van my zyn afgetrokken ... goddank.

Hartelyk gegroet

Uw vriend

D.D.

Begrypen doe ik 't zwygen der kinderen nog altyd niet. Maar als er geen kwade wil in 't spel is kan my de rest niet schelen.

Waar blyft het, dat ik heden, 13 dagen na Tine's dood (o god, net haar verjaardag!) nog niets van haar ziekte en laatste oogenblikken weet.

[Dekker is niet naar Italie gegaan, en de kinderen zyn niet tot hem gekomen, althans toen niet, en niet zoo als hy het gewenscht had.

[p. 341]

Wel kwam zyn zoon in den zomer van 1877 te Wiesbaden by hem, en Dekker hoopte toen, dat Eduard zich zyn verblyf in het vaderlyk huis zou ten nutte maken om zich voor te bereiden voor de akademie, wat met zyn aanleg scheen te strooken; maar na een halfjaar verdween Eduard weder om volgens den brief dien hy achterliet tot zyn ‘lares et penates’ in Italie weder te keeren. Dit was een groote teleurstelling voor Dekker. Een paar jaar later toen Eduard wenschte zich in Holland gereed te maken voor het toelatingsexamen op een der hoogescholen heeft Dekker hem daartoe in staat gesteld en geruimen tyd van uit Duitschland een vaste toelage uitgekeerd, zestig gulden 's maands, totdat hieraan een eind werd gemaakt door het onverwacht vertrek van Eduard uit Holland, zonder kennisgeving en zonder opgaaf van later verblyf. De laatste jaren heeft Dekker hoogst zelden iets van zyn zoon vernomen.
Zyn dochter heeft hy slechts eenmaal weergezien. In 1878 is zy een veertien dagen te Wiesbaden by hem geweest; maar in Italie was haar verloofde, zy is daarheen terug gekeerd en later daar gehuwd.
Na de hier gegeven brieven aan Mr. C. Vosmaer volgen nog vele anderen aan hem tot 1886 toe. Vooral de eerste van deze reeks zyn kenschetsend voor multatuli en de levensomstandigheden waarin ze geschreven werden, Maar deze uitgaaf wordt te uitgebreid, ik moet me beperken en dit deel eindigen. Alleen ter completering

[p. 342]

van het laatst behandelde onderwerp volge hier nog het fragment brief waarnaar ik in de noot op blz. 328 verwees.]