zeg ik omdat ik zeer veel moeite had om dat vertrek uit m'n hoofd te zetten. 't Idee dat ze hier in Mainz waren geweest was me vreeselyk.
Met bovenmenschelyke inspanning had ik my vermand, en al ging 't niet vlug het ging toch, en ik was bly omdat ik zoo voortgaande hoopte eindelyk een heel vel per dag te schryven.
Toen ik naar beneden ging, 5 uur...
[Hier volgt het relaas van een onaangename ontmoeting met den hotelhouder, dat niet te begrypen is zonder alle kleinigheden van den toestand te kennen. Daarom gesupprimeerd.]
Ik dacht aan wegloopen, en dat was eerst myn plan. Maar het zou niet goed zyn, want misschien ben ik hier, in Hessen, juist veiliger voor dien man te Frankfort dan waar ik ook ga. Bovendien waar zal ik dan een plekje vinden om te werken, want als ik aan het dwalen kom is 't erg.
En de brieven die ik hier wacht? Je begrypt dat ik geen adres aan de post zou kunnen opgeven!
Kortom het best is dat ik tracht hem te betalen. Maar hoe?
Als ik kàn blyven doorwerken is 't gauw in orde, en juist daarom wou ik niet gaan dwalen. Maar 't heeft veel in, in zulke omstandigheden, dat begryp je. Als ik weer aan 't zwerven kom voer ik zeker niets uit. En daar ik vandaag het