Brieven. Deel 8. Multatuli-Busken Huet 1867

Aan den heer Busken Huet.

XXXVIII.

Keulen, 29 December 1867.

Waarde Heer Huet! Dank voor uwen brief. Magtspreuken? Ziehier een: Dat stuk is goed. Niet uit een oogpunt van schryvery, maar met het oog op myn nog al gecompliceerd doel. Dat hoop ik u mondeling uitteleggen.

31 December 's avonds.

Zoo had ik my eergister gezet om uwen brief van 27 te beantwoorden. Ik ben gestoord. En nu schryf ik geheel wat anders dan ik my voornam toen ik begon. In de relatie met den heer R.

[p. 199]

kwam o.a. op het program dat hy me zoodra mogelyk in staat zou stellen naar Holland te gaan. Daartoe was behalve die vonnishistorie ook noodig geld. Hy bood me dat aan (en zond me ook ongevraagd twee malen iets waarmee ik me in 't leven hield.) Ten gevolge van een brief van acht dagen geleden rekende ik er op voor ult^o het noodige te ontvangen om te verhuizen.

Tot op 't oogenblik, 31 December laat, ontving ik niets. Myn wachten gister en heden was pynlyk.

Gy zeidet E. & Z. houden niet van voorschot. Wel! Maar kunt gy my de f 25, die ik anders na 15 Januari zou ontvangen voorschieten? Gy begrypt hoe verdrietig ik ben. Ik dacht den laatsten tyd aan heel andere dingen dan aan geld voor kamerhuur. Waarom R. niet geantwoord heeft, vat ik niet. Hy bood my geld aan. Ik antwoordde: ‘Ja, en s.v.p. vóór ult^o’ en nu hoor ik niets. Dat zwygen is raadselachtig. Ik ben zeer verdrietig.

Wees hartelyk gegroet van

Uw liefhebbende

Douwes Dekker.