Brieven. Deel 7. Multatuli-Busken Huet 1866

VIII.

Coblenz, 19 Augustus 1866.

Waarde Heer Huet, Dank voor het gezondene en vooral voor uw hartelyken brief. Ik begryp de welwillendheid der HH. Enschedé niet, en voel er my bezwaard door. Och, zend my eens een paar haarlemmer couranten, dan zal ik daaruit trachten optemaken hoe myn berigtjes moeten zyn om gebruikt te worden. Gy begrypt dat het drukkend is dat geld te ontvangen voor niemendal. Ik kan u niet zeggen hoe gek 't my klinkt dat gy in een ondergeschikte positie zyt. Nu ik vind dat personen die u tot ‘bediende’ maken (gy zelf noemt het woord) my niet zulke welwillendheid kunnen toonen. Daarom blyft my de zaak een raadsel.

Als ik my goed den dreun herinner waarop ik

[p. 120]

myn moeder den haarlemmer moest voorlezen, passen myn buletintjes precies voor die muziek. Wat drommel waarom gebruikt men ze niet?

Hartelyk met uw vrouw gegroet van

t. à v.

Douwes Dekker.

Myn vrouw is te Milaan in ‘betrekking’. Gezelschapsjufvrouw of zoo iets. De kinderen ça et là. Maar 's avonds kan zy de kleine meid by zich hebben. Wat 'n getob!

Ik heb u toch een verzoek te doen. Wilt ge eens laten nazien of myn bloemlezing hier en daar behandeld is? Ik weet dat myn uitgever het aan verscheidene tydschriften heeft verzonden ter aankondiging. Elke boekverkooper kan 't voor u nazien. In 't weekblad van den Boekhandel komen lysten voor van besproken werken.

Nu niet, omdat ik niet werken kan, maar anders had ik gaarne eens wat scherpe aanvallen te beantwoorden.