Brieven. Deel 6. Minnebrieven-tyd 1862-1863

[p. 130]

XII.
[verzonden in brief XV.]

Vrydag morgen.

Mimi, ik lees daar een briefje van je papa aan Truida. By-omstandigheden weet ik niet; ik weet niets dan wat dat briefje my gissen laat.

Word je gebrusqueerd, beknord, ruw behandeld... dat mag niet!

Ik zit in doodelyken angst over je.

Ik heb regt op tyding van je, en dat je tot my komt, als men je ruw behandelt. Ook Annette mag je niet alleen laten. Als men je dwingt weg te gaan, moet je beide naar Everdine. Ik zal je in dat geval niet zien of ontmoeten, en voor je zorgen als myn kinderen. Ik zal je laten afhalen door Ch. de Gr. of je laten begeleiden door Mina. Hoe 't zy geef my berigt van je. Ik ben vreesselyk ongerust over je. Om godswil schryf me één woord. Toon my dat je op my vertrouwt als je in nood zit. Je mag je niet laten vernederen. Dat heb je niet verdiend. Je mama ziek? Ja, maar 't is voor je mama ook niet goed dat men u beleedigt en uitscheldt. Ziedaar! Bedenk dat ik niets weet en dat myn angst me zoo schryven doet. O god, mimi, reken op my. Als je 't huis verlaat zal ik voor je eer zorgen. Ik zal je niet zien.

[p. 131]

Voor T. is 't ook heel hard. Ook daarin is je papa onregtvaardig. Hoe kan hy zoo doen? Je hebt hem toch zeker gezegd dat je juist, omdat ik hier was, hier niet aan huis kwam. Als je papa alles goed wist had hy reden tot tevredenheid, ook over die lieve Annette. En ook ik heb my redelyk goed gehouden. O dat onverstand! Voelt hy niet dat hy u opwekt, aanzet, voortdryft?

Laat je niet vernederen, en bedenk een middel dat ik tyding van je kryg.

Als je my niet noodig hebt dan zal ik niets doen, en my effaceren, maar als ik iets voor je doen kan zal my niets te moeielyk vallen, niets! Ik heb er regt op dat je op my rekent.

Zaterdag.

Gister ben ik uitgegaan met plan je dit briefje te doen geworden. Ik dacht aan juffr. Dr. en uwe naaister. Maar na lang denken heb ik niets gedaan. Ik zou die menschen strenge geheimhouding moeten aanbevelen en dat zou je compromitteren Ook als 't mislukte en je papa kreeg 't in handen, zou 't je toestand nog verzwaren. Dus geduld! Je moet opgesloten en bewaakt zyn, anders zou je tyding geven. God weet hoe je 't hebt. 't Ergst bang ben ik dat je papa je door een of ander compromitteert. Dat idee is vreesselyk.