Brieven. Deel 6. Minnebrieven-tyd 1862-1863

[p. 16]

III.

Vrydagmorgen 11 uur.
[Zonder datum, waarschynlyk na de 2^de voordracht.]

Lieve beste, redelyk goed afgeloopen. Ik zeg maar redelyk, want ik ben maar half tevreden. Ik was nog altyd verkouden, en had moeite goed te spreken. Bovendien trof het ongelukkig dat het juist tussen ½8 en 8 uur hard regende, en vuile straten, zoodat er minder menschen waren dan er anders zeker zouden geweest zyn. Maar wel waren er veel dames onder.

Ik ben maar half tevreden. In godsnaam. 't Is een heele tour drie uur (nagenoeg) te spreken als 't zoo kriebelt in de keel. Bovendien was ik de laatste 12, 14 dagen zoo duf in myn hoofd geweest door de verkoudheid. Ik was niet tevreden over myn geest. Ik had geen élan, geen vuur, geen levendige indrukken gehad.

Straks of van middag reken ik af met Meyer (die voor de inning en de contrôle van 't geld zorgt) dan zal ik u dadelyk zenden.

't Scheelt me nog al veel dat het zoo op eens begon te regenen, juist op dien tyd. Ik ben zeker dat ik meer menschen zou gehad hebben als 't goed weer was geweest. Er waren nu

[p. 17]

bitter weinig menschen, dat heet als ik al de vrykaartjes er af reken, en die moest ik wel geven om vrienden in de zaal te hebben.

IV.

Lieve hart! Ik zie daar in 't H. en Eff.blad dat myn lezing zeer wordt opgehemeld. Dit is meer toeteschryven aan cameraderie van Broens dan aan de waarheid. Oorverdoovend applaudissement is er niet geweest. Ik vond het applaudissement vry kaal. Maar al ware dit zoo niet. Ik zelf was niet tevreden. Ik had geen élan, noch by 't gereedmaken, noch by 't doen van de voordracht. Bovendien had ik my kwaad gemaakt omdat sommigen 't rooken niet wilden laten.

Ook is 't niet waar dat er zoo'n groot publiek was (wel meer dames). Er waren hoogstens 250 menschen, en in een zaal als frascati is dat niet veel. Daarvan waren wel 100 vrykaartjes, zoodat ik na aftrek van kosten slechts ruim fl. 80.- in handen kreeg.

Als ik dat nu alle week heb is 't wel mooi, maar 't is ook een sjouw.

Hoe dit zy, 't kan altyd een bestaan geven en de angst voor 't dagelyksche is weg.

Neen, die ophemeling van 't H. en Eff.blad is camaraderie. Ik ben Broens daarvoor verpligt,

[p. 18]

maar ronduit gezegd ik heb een hekel daaraan.

Dag lieve beste Tine. Ik ga lezen te Rotterdam. Ik wil zooveel geld by elkaar krygen als noodig is om weer by een te komen. Dag beste, kus de kinderen.