Brieven. Deel 5. Minnebrieven-tyd 1861

XXXII.

Vrydagmorgen.

Lieve beste hart! Ik heb je brief van dingsdag (je zou den volgenden dag naar 't bois de la Cambre gaan, wat my veel pleizier doet. Nu had ik eigenlyk gehoopt van morgen een brief van je te krygen over die excursie. Ik ben eergisteren den heelen dag in gedachten by je geweest en ik zag de kinderen zoo in 't groen. Misschien kryg ik van middag een brief.

Lieve beste, hierby een portretje. Ik heb er

[p. 106]

nog meer voor je, anders, maar ik moet nog hier houden daar ze als hulpmiddel moeten dienen voor een schilder die myn portret maken wil. Dat is de artiste op pag. [oningevuld] van de Minnebrieven.

Zyn meisje is een ware engel. Ik hoop dat je haar zult leeren kennen en ik ben zeker dat je haar het liefste kind vindt wat je ooit gezien hebt. Alweer een amourette, denk je? Och neen. Maar ik vind haar heel lief, dat is waar. Zy is naar myn inzien juist uw genre, eenvoudig en opregt.

Hy en zy halen my dikwyls af om te wandelen. Zy heeft geleden (door een bankroet van haar vader) en zy kan vertellen over tantes enz. net als jy over je grootmama. Als ze trouwen, zullen ze naar Brussel gaan en ons bezoeken. Hy is ook een zeer knap liberaal flink mensch en geheel artiste. Jammer dat hy wat fyner moest wezen in dehors.

Dat de uitgave der Minnebrieven zoo vertraagd wordt heeft zyn reden. Zy mogen niet verschynen voor het vertrek van de landmail. Gunst heeft op 't oogenblik geen geld om 500 ex. naar de Oost te zenden (frankeren landmail) en daarom wacht hy.

Je krygt waarschynlyk morgen het slot, dat al lang af is, maar op iets wachtte.

[p. 107]

Siet is gister teruggekomen. Alles by 't oude. Zy smacht naar vryheid, en men maakt haar de aanhankelykheid aan my tot crime.

Theo is bedreigd met kostschool (ik zou 't juist goedvinden) als hy niet beloven wou van my afstand te doen. Hy heeft die belofte niet willen doen, en nu komt er toch niets van 't K.S. Ik gis om de duiten. Want al de ideen, deugd, principes etc. etc. van dat volk stuiten terug op geld.

Het meisje van dien artiste laat je altyd heel hartelyk groeten. Zy houdt veel van je zoo als iedereen. Zie je! Dat heb je nu toch voor een deel aan my te danken. Ieder die je kent vindt je zoo'n beste meid, maar die je niet kennen weten het alleen door my, en zy gelooven het, zie je!

Ik wacht met verzenden van dezen brief tot ik wat van je hoor.

Zaturdag morgen.

Ik heb je brief van gister. Ik ben heel bly met je verslag van 't pierewaaien. Die Edu schynt altyd iemand te vinden die hem helpt; eerst met hengelen, nu met roeyen. Ik vind heel prettig dat ze zoo'n pleizier hebben.

Ja lieve, ik heb het materieel heel goed. Die Mynhardt en alle huisgenooten zyn zoo als ik

[p. 108]

't nog nooit gezien heb. Hy is inderdaad een der flinkste knapste fatsoenlykste menschen die ik ken. In stede van stuursch of styf is hy hartelyk. Kortom, wat dat aangaat kan 't niet beter.

Ik heb nog geld. Vroeger, als ik wel eens niet had, kon ik toch goed eten, ja zoo dat ik 't nooit beter begeer, en honderdmaal denk ik: ik wou hier graag met Tine en de kinderen eten. Namelyk by Weyer (Peter - Jonge graaf. Over Polen, je bent er een paar maal met my geweest).

[Het Poolsche Koffiehuis was alleen logement en café. Er werd niet gedineerd. Dek ging in dien tyd en jaren later veel eten in de Jonge Graaf, het tegenwoordige Café Suisse, dat vroeger aan Peter moet toebehoord hebben, maar waarvan in dien tyd Weyer de eigenaar was.]

Ik kan daar zoolang eten als ik wil, zonder betalen. Maar dat is nu 't geval niet. Ik heb nog geld. Materieel is alles dus zeer goed.

De hoofdzaak is dat ik door de gegeneerdheid van Gunst (de uitgever) niet myn doel bereikt heb. Hy wilde graag, maar kan niet. Hy en Meyer op den Vygendam zyn de eenige uitgevers die myn werken kunnen uitgeven, is 't nu...

[Tot zoover het eerste blaadje van dezen brief, het tweede ontbreekt. Maar op een los ingelegd papiertje staat nog].

[p. 109]

Verleden zei iemand uit gekheid: wil je wedden om f 100? - Ik zei: als Mynhardt voor my betalen wil. Hy zat te omberen en riep: Wel wis en waarachtig! Dit uit den mond van hem die my kent als logementhouder, is zeer goed. Ook is ieder van 't publiek hier beleefd en hartelyk. Maar buiten word ik hevig aangevallen.