Brieven. Deel 5. Minnebrieven-tyd 1861

XXIV.

Donderdagmiddag.
[20 (?) Juni 1861.]

Lieve, lieve beste Tine! Ik heb je brief aan Siet! Je bent myn Tine. Je weet niet hoe dol ik op je ben. Ik schryf je dat nu expres, niet omdat je dien brief hebt geschreven, maar omdat ik wist dat je zoo'n brief schryven zou! 't Is of ik 't voorzag toen ik die inleiding schreef van de brieven aan Fancy. Neen, lieve beste engel, ik heb niets te veel gezegd.

Vraag aan Siet of ik u liefheb? Doe dat eens. En niet nu na dien schoonen brief, maar altyd. Vraag het haar.

Ik verwaarloos je.

Je kunt je geen begrip maken van myn minnebrieven, 't Lykt weer naar niets.

Ik verwaarloos u omdat ik drokte heb.

Ik verzeker je dat Siet en ook Theodoor uw brief waard is.

Theo zou aan Edu geen enkele leugen zeggen, al stond er de dood op. Het is een uitstekend kind. Toen ik nog by hun kwam (nu niet meer) legde hy zyn boek waar hy uit leerde of

[p. 90]

zyn lei op myn knieen. Maar dat mogt niet meer.

Nu mag Siet hem geen zoen meer geven als hy slapen gaat. Dat bedroeft hem zoo.

Ik schryf je nu zoo haastig om je gaauw te zeggen dat je myn lieve beste engel bent. Vraag 't maar aan Siet. Zy zal 't u zeggen.

Dag beste jongens. O die deugniet met de cayenne-peper! Ik heb toch gelachen.

[Zie Minnebrieven, tweeden brief van Tine. Verzamelde werken: deel II blz. 38.]

Vrydag.

Deze is gister blyven liggen. Ik schryf myn minnebrieven, 't Lykt op niets. Ik zou moeite hebben je te zeggen wat het is. 't Is alles! Poesie, sarcasme, politiek, wellust, scherpte, logica, godsdienst, alles.

Ja, ik weet wel dat je absoluut geld moet hebben, lieve hart.

Maar daarom wil ik juist wat voortwerken. Dan ziet de uitgever dat ik produceeren kan.

Ik heb wel veine, geloof ik. Je krygt gaauw meer proefdruk. Dag lieve engel.

Ik ben zeker als ik myn minnebrieven af heb (160 pag^a.) dat ieder uitgever my geld geeft.

Maar ik moet doorwerken. Jammer dat Gunst arm is, en de anderen durven niet drukken wat ik schryf.