Brieven. Deel 5. Minnebrieven-tyd 1861

V.

Den Haag maandag avond.
[25 februari 1861.]

Lieve beste kind. Ik heb eigenlyk geen lust u te schryven over de hoofdzaken omdat ik niets weet. Van Hoevell raadde my ook aan weer in dienst te gaan. Hy zou den minister polsen, schoon ik van myn zyde my tot niets verbonden had.

De reden dat men zoo party trekt voor B.v. K. [Brest van Kempen] is eenvoudig dat hy geen hulp noodig heeft en ik wel. Als ik regt heb zou men my moeten helpen, 't is dus makkelyker te twyfelen aan myn regt. Evenzoo die raad om te proberen weer naar Indië te gaan. Dat is alleen om van my af te zyn.

Van Vl. schryft heel vriendschappelyk. (Hy

[p. 33]

acht de stukken van v.d. H. en van Lion ook niet) maar komt er toch telkens op terug dat ik weer naar Indië moet gaan. Dat wil met andere woorden zeggen: ik help je niet meer!

26 's avonds. Nog heb ik Bl. niet gesproken. Hy is uit de stad! Zoo gaat het altyd. Intusschen zit ik hier by Fuhri te wachten op den uitslag van de bemoejingen van van Hoevell.

Ik zend u hierby het laatste briefje van v. Vl. Het heeft myn aandacht getrokken hoe hy zegt dat de my verleende hulp my benadeelt in de publieke opinie. Dat is alweer een mooi pretext. ‘Jongen, ik zou je graag helpen, maar ik wil je niet benadeelen in de publieke opinie!’ Ik ben bitter.

Ik zit in angst voor u tegen den laatsten. Voor 't oogenblik zie ik nog geen uitkomst, helaas! 't Is wel hard.

Ik heb gister en vandaag een memorie geschreven voor de zaak van van Lennep.

[Zie Deel ‘Havelaar verschenen’. Brief LXXI].

Ik wou dat ik thuis was, maar om nu naar huis te gaan, voor ik iets weet en zonder geld, waartoe zou het dienen?

1 Maart. Gister en eergister nacht kwam my een vorig voorstel in den zin, namelyk dat het

[p. 34]

ministerie my pensioen zou geven. Van Hoevell had voor vele maanden gezegd dat hy zich sterk maakte my dit te bezorgen. Ik ben nu by hem gegaan maar hy zei dadelyk: ja, onder Rochussen zou ik dat klaar gekregen hebben, maar nu is het de vraag, en hy wou alweer den weg op van plaatsing. 't Is ongelukkig dat al die menschen altyd alles beter willen weten dan ikzelf.

Dag lieve hart, houd u zoo goed mogelyk. Nog heb ik Bleeker niet gesproken; hy is verhuisd naar Leiden.