Brieven. Deel 5. Minnebrieven-tyd 1861

I.

Maandag morgen. [18 Febr. 1861].

Beste Tine, ik heb dat stuk van Lion en ben er bedroefd over. Niet over het stuk zelf, maar daarover dat zoogenaamde vrienden hebben kunnen vorderen dat ik my verantwoord op eene beschuldiging van... laaghartigheid! dàt staat er. Had men niet de schouders moeten ophalen? Ik ben er compleet verlegen mee. Begryp my goed. Niets is gemakkelyker dan Lion te wederleggen. 't Is al te makkelyk zelfs, maar dat wederleggen zelf, dat bewyzen dat ik niet laaghartig ben, heeft iets stuitends. Ik weet nog niet hoe ik doen zal. Ik wou dolgraag weten of Lion een eerlyk man is. In dat geval zou ik tot hem gaan, hem aantoonen dat B.v.K. [Brest van Kempen, Dit is Slymering uit den Havelaar] hem verkeerd heeft ingelicht en verzoeken te publiceren dat hy zich vergist heeft. (Tusschen twee haakjes het stuk van Lion

[p. 16]

is met weinig talent geschreven, ook uit een oogpunt van polemiek. Ik zou wenschen ongelyk te hebben om 't pleizier zoo'n vyand uit het veld te slaan, uit een oogpunt van schryvers bekwaamheid, meen ik, maar je begrypt dat dit my nu repugneert.)

Ik wensch my veel zulke tegenstanders, mits er een regtbank zy die uitspraak doet. De regtbank zou 't publiek wezen, en wat moet ik verwachten van 't publiek, als zelfs myne vrienden zulk geschryf aannemen.

Lion zegt dat ik laaghartig ben. Nu behoef je niets verder te weten. Ik vraag je of het mogelyk kan wezen dat zulk een beweren gestaafd wordt? Er is een komieke kant aan. 't Is niet fyn van Lion zich te plaatsen op zulk een terrein, want ik zou veel aantastbaarder zyn op vele andere punten: schulden maken, excentriciteit, vreemde principes enz.

En toch moet ik weer zeggen dat hy (de uitslag bewyst het) zyn standpunt goed heeft gekozen, want myne zoogenaamde vrienden hechten waarde aan zyne beschuldiging.

Ik moet de courant nog wat houden, zoodra ik kan zal ik u die sturen, ook aan den heer van Vloten.

Het Bat. Hand. blad heb ik nog niet, maar ik

[p. 17]

weet er door het artikel van Lion al iets van. 't Is van dezelfde soort. Ik ben niet boos dat men my aanvalt, maar wel dat myne zoogenaamde vrienden van zulke aanvallen notitie nemen. Maar daar zit het hem niet! Men wil van de zaak af, en dat vodderig artikel van Lion dient voor pretext. Prof. Veth byv. kan zeer goed weten dat ik dat artikel bondig weerleggen kan. Van avond of morgen schryf ik ook aan v. Vloten. Ik ben geindigneerd, maar niet op Lion. Ik weet nog niet hoe ik doen zal. Waarschynlyk zal ik beginnen met aan Lion's artikel veel publiciteit te geven en aan 't publiek te vragen of het my regt wil doen? Zoo niet dan is 't verloren moeite dat regt te bewyzen. Ik ben geindigneerd op Veth en van Straten. Ik gis dat van Vloten zou gezegd hebben: ‘Welnu, laat Dekker zich op dat artikel verantwoorden, en dan blyft de zaak zooals zy is.’

Ik beweer dat het stuk van Lion niet kan teweeg brengen dat iemand die den M.H. [Max Havelaar] (en de originele stukken die ik getoond heb) gelezen heeft, van opinie verandert. Hoogstens zou dat stuk aanleiding geven tot het vragen van ophelderingen die ik in een oogenblik had kunnen geven.

Wees volstrekt niet bezorgd. Integendeel. Ik

[p. 18]

zal aantoonen dat Lion my goed heeft gedaan, en dat zyn geschryf den heelen M.H. bevestigt. O, als de vraag was wie regt had! Maar de vraag is helaas of men regt wil doen.

Wees niet ongerust. Ik ben kwaad dat men myne zaak zoo gering en my zoo onbekwaam oordeelt om door zulke wapentjes overwonnen te worden. Ik weet nog niet hoe ik doen zal, want ik heb embarras de richesse van beantwoording. Misschien ga ik naar van Hoevell, toon hem een en ander, en vraag hem Lion te verzoeken dat hy eenvoudig schryve: ‘ik heb my vergist.’

Dag beste meid, kus het menschdom. Dag Nonnie, dag Edu zonder tanden.

Schryf Hotel Weimer. Ik zoek een kamer. Het is hier zeer goed, maar 't is duur. Dag beste meid.