Brieven. Deel 4. De Havelaar verschenen 1860

LV.

Donderdag avond
(25 Oktober 60).

Lieve Hart! Ik ben wel en durf niet langer wachten met schryven, maar alleen om u niet ongerust te maken. Ik heb geen tyd om u uitteleggen waarom en hoe ik het zoo drok heb. Ik wil van avond naar de Nuts-vergadering in Buiksloot. Ik heb daar een reden voor.

[Ik weet dat de schryver eenmaal, en gis dus dat dit deze keer was, een Nutsvergadering te Buiksloot bywoonde in herinnering aan zyn eersten groote-menschen uitgang. In den brief van multatuli van het jaar 1851, dien de heer Busken Huet publiceerde in ‘Onze hedendaagsche letterkundigen’, spreekt hy over dezen uitgang. Hy zegt daar:

[p. 168]

‘Ik geloof in 1837, was ik met P. (zyn broeder Pieter) naar het Nut te Buiksloot geweest. Het waaide een storm. By het Tolhuis daar waar men de sluisdeuren overloopt, was eene vrouw met een kind. Er was gevaar op die sluis, en kwestie of twee-handenvry genoeg was om zich te houden aan de balustrade die, zooals ge welligt weet, maar aan een kant was. “Vrouwtje, mag ik je kind dragen?” 't Was een stevige boerevrouw: ze had my wel over de knie kunnen leggen. “Dankje jongeheer, ik ben mans genoeg geweest om het kind ter wereld te brengen, ik ben mans genoeg om het te dragen ooks.” En ze bragt het er over; en in de Tweede Buiksloter gaf ze Jt de borst. O die vrouw!’
Ik herinner my dat de schryver dit ook elders verteld heeft, maar kan het tot myn spyt niet terugvinden. Hy laat daar op 't gezegde van de vrouw volgen:
‘Zoo sloeg ze my de eerste pyp uit myn mond’. Want de zeventienjarige jongen voelde zich groot dat hy roet ‘heeren’was opgegaan naar een Nutsvergadering, waar hy een pyp had gerookt als zy. Hy had by deze gelegenheid voor het eerst hooge staande halsboorden om wat hem ‘heerig’stemde.]

Later meer. Kus de beide jongens, ik dank Edu voor zyn brief. Dag beste kind. Ik schryf alleen om u gerusttestellen. De f 50 is ontvangen. Ik word aangetast in 't Effectenblad. De clique van v.d.H.(ucht) en Kerkhoven zitten daarachter. Ook in de Arnh. C^t. Ik ben voor niemand bang,

[p. 169]

maar ik heb het te drok voor een mensch. Ik had wel zes kommiezen of secretarissen noodig. Dàn moet ik Veth spreken, dan v. Lennep, dan twee advocaten, dan Martinus van der Hoeven. Myn hoofd loopt my om.

Ik vergeet de 400 fr. niet. Ik hoop daarvoor te zorgen. Wees niet al te ongerust daarover. Ik weet wel dat het al den 25^sten is.

Hartelyk gegroet!

Myn eenig vermaak is de meisjes A., of liever Siet, die een engel is, maar ze heeft my niet lief. Ze houdt van my, meer niet. Maar ik heb haar wel lief.

Ik moet u zeggen dat ik in myn oordeel over haar niet alleen sta. Catherina (die er van weet, en een flinke soliede meid is) zeide: ‘och oom, ik begryp het best, iedereen is verliefd op Siet, en ik zelve ook.’

Ja, tot de kleine Theodoor toe. 't Is aandoenlyk om te zien hoe hy Siet aanhangt. Die Theodoor is ook zoo aan my gehecht, en ik houd ook van hem. Dat heele huisgezin (de kinderen) is anders dan anderen. Anna is de minste. Zou je dat gedacht hebben? Dag beste. Morgen een langen brief.