Brieven. Deel 4. De Havelaar verschenen 1860

XXVII.

Maandag morgen,
(naar berekening 2 Juli.)

Beste schat! Jan is Zaturdag morgen vertrokken en beloofde my geld te zullen zenden, ik heb nog niets ontvangen. Ik gis en hoop echter dat het gauw komen zal, de geest was goed. Zoodra ik ontvang zal ik u zenden.

Maar ik schryf u over iets anders. De Gids is heden verschenen, die is prachtig, ik heb geen woorden om uittedrukken hoe mooi! Dat is een advokaat! Ik geef die recensie niet voor fl. 1000! Die recensie is my borg dat ik myn zaak winnen

[p. 92]

zal. 't Is prachtig in een woord. En het boek, èn de zaak worden verheven boven de wolken, en op een manier die aantoont, dat ik niet alleen sta.

Ik hoop van middag een exemplaar te krygen om u te zenden als medicyn. Het is onbeschryfelyk mooi, ferm en forsch. De recensie is als myn boek. Kortom ik heb hoop. Na zulk een recensie kan men my niet in den steek laten.

Dag schat. Ik schryf van avond weer, maar ik was zoo aangedaan door de recensie dat ik niet laten kon u dadelyk te schryven. Die prof. Veth is een dappere stryder! Een kampioen van belang, hoor, - ik zal weinig meer te zeggen hebben, vooral daar er nog een vervolg komt. 't Is heerlyk, prachtig. Verheug u daarmee. Hy begrypt alles in myn boek, zelfs alle dingen waarvan een ander zeggen zou: wat doet dat er by?

Hy zegt dat de dingen die eigenlyk niet deugen, toch juist zóó zyn moeten en zegt hy men kan geen bloemlezing van letterk. uitgeven zonder Saïdjah. Hy zegt wel vier keer dàt of dàt is nooit zoo beschreven, etc.