Brieven. Deel 4. De Havelaar verschenen 1860

XXI.

Amsterdam, woensdag avond,
20 Juny 1860.

Lieve beste Tine! Geen antwoord van v.L. krygende ben ik uit Rott. gegaan, heb den nacht in Delft doorgebragt om den jongen v.L. te bezoeken, en kwam heden hier. Welnu, nog heb ik v.L. niet gesproken, nog weet ik niet of hy my geld naar Rott. gezonden heeft. Ik ben van-

[p. 75]

daag niet by hem gegaan omdat ik wist dat hy het drok had. Ik heb hem een briefje geschreven dat ik hem van avond in de mac. societeit hoopte te zien, of anders morgen by hem komen zou. In de soc. was hy niet, er was trouwens niemand, en nu hoor ik van terzy dat hy morgen vroeg op reis gaat. Ik denk dat hy my in dat geval een briefje zal achterlaten. Met de hoofdzaak ben ik geen haar verder. Schenk my al de vertellingen, moeyelykkeden, lamheden, zwarigheden, uitstellen ... ge kent dat alles! Ik hoop doortezetten, misschien door nog iets te schryven. Maar de hulp van anderen komt zooals gewoonlyk neer op veel praatjes en geen initiatief.

Ik heb van Prehm gesproken en ik geloof - met de redactie R.C. - dat hy de man niet is. Wel een goede kerel, maar niet veel meer.

Ik heb De Bull gesproken die my weer waarschuwde tegen de clique van de rotterdammers, zooals de rotterdammers my waarschuwden tegen de amsterdammers.

Ik denk dat ze beide gelyk hebben als ze elkaer uitschelden.

Uw laatste brief is van maandag morgen. Die relatie met Mevrouw van Vloten doet my veel genoegen.

Ik heb geen lust in schryven omdat ik niets

[p. 76]

bepaalds weet. Dat niet ontmoeten van v.L. Contrarieer! my zeer. Ik heb het land. Maar misschien dat ik beter gestemd ben als ik een brietje van v. Lennep ontvang. Zoodra ik hem gesproken heb hoop ik te weten wat my te doen staat, en dan zal ik trachten snel tot een doel te komen.

Ik heb in Rott. last achter gelaten myn brieven hier te zenden adres poolsche koffyhuis.

Ik heb van middag thee gedronken by de Abrahamsjes. Ik vind Sietske en Theodoor heel lief. Catharina was niet te huis. Ze hebben my gevraagd om morgen nog eens te komen. Ik zal het doen.

Die Rotterdamsche meeting in het notarishuis was wel goed afgeloopen wat my betreft, maar helaas nu blykt er, althans men gist - dat de persoon die zich by v.L. heeft voorgedaan als Barbier, de ware Barbier niet is! Begryp eens hoe verdrietig voor my, dat doet my een malle figuur maken. Het verdriet daarover heeft my gedeeltelyk bewogen Rotterdam te verlaten.

Kus de lieve pierewieten. Dag lieve engel, dag beste Tine. Ik ben eigenlyk kwaad. Ieder spreekt heel mooi over Max, maar wat helpt dat? Er moet iets anders en meer geschieden. Ik wou zoo graag dat Hartsen zich aan 't hoofd stelde.

[p. 77]

[Ter opheldering van de zaak met Barbier lasch ik hier een fragment in uit een brief van later datum aan my, en wel van 16 Aug. 1863.]