Brieven. Deel 4. De Havelaar verschenen 1860

VI.

Amsterdam, 6 Dec. 1859
dingsdag avond.

Lieve beste! Eigenlyk heb ik nog geen nieuws, het verdriet my dat ik in Amsterdam ben. Ik kan hier niet werken. Van morgen kwam er een man met een wissel van Brandon van Batavia. God weet hoe zulk volk iemand dadelyk uitvindt. Ik moet nu aan Jan schryven om hem te verzoeken my door geld in staat te stellen van hier te gaan, want nu verwacht ik dat ook andere zullen komen, en dat doodt my. 't Is fataal dat ik my nu niet vry bewegen kan. Ik ben zeker dat ik het ministerie dwing my R.v.I. te maken, al is het nu niet terstond, dan toch by de eerst volgende vakature in de Tweede Kamer, want ik zal volgens

[p. 21]

de Bull en van Lennep van de drie kieskollegien twee op myn hand hebben, en de derde ‘toeroet’ met de anderen.

Die twee kieskollegien zyn ‘de Grondwet’ en ‘de Amsterdam’ en worden gerepresenteerd door 't Handelsblad en de Amst. Courant. De Bull zeide dat het zoo jammer was dat nu juist Baud aan de beurt lag, wiens antecedenten zoodanig zyn dat men hem niet voor het hoofd mag stooten, anders werd ik nu voor kandidaat gekozen en dat zoude R. bang maken.

Om hem echter reeds voorloopig te doen voelen dat ik wakker ben, heb ik een artikeltje geschreven, dat op één dag in die beide couranten moet komen, om hem te doen zien dat ik wel ben met die twee rigtingen (hetgeen waar is, want de Bull zeide dat de hoofdleider van 't Handelsblad (na v.L. te hebben gehoord en myn brief aan D.v.T. te hebben gelezen) vurig party voor my trok.

Dat artikeltje is dus in zooverre onbeduidend van inhoud, 't is alleen om aan R. te zeggen: pas op, ik treed op politiek terrein.

Lang kan ik hier niet blyven. Ik kan my hier niet bewegen, en ook is het werken my onmogelyk. Als ik maar in godsnaam van dat dagelyksche af was, dan kwam alles gauw teregt.

[p. 22]

Ik had aan Jan willen schryven, doch geef hem dezen brief maar:

Jan, wilt ge een brief schryven aan de Hr. gebr. Brandon (houders van een schuldvordering van Brandon te Batavia) dat zy my in hun eigen belang met rust moeten laten, dat de pretentie met interest zal betaald worden, mits ze my niet plagen. En dan moet ik u ook volgens afspraak verzoeken my geld te zenden dat ik van hier gaan kan, want ik kan hier niets uitvoeren. Ik ben zeker dat ik slagen zal als ik maar kalmte heb.

Dag beste Tine, schryf eenmaal adres Poolsche koffyhuis.

Dat artikeltje in de courant moet natuurlyk onderteekend zyn. Begryp nu eens hoe ieder over my zal heen vallen als men dan daaruit ziet dat ik hier ben. O, als ik my roeren kon!