Brieven. Deel 2. Vervolg eerste periode 1846-1859

[p. 55]

XXIX.

Poerwakarta, 4 Maart 1846.
(Woensdag.)

Ik weet wel myn lieve engel dat ik u beloofd heb ‘de volgende post meer’ en ik schryf ook, maar wil myne lieve Everdine met een korten haastig geschreven brief van haren Eduard genoegen nemen? Troost u maar, myn beste, heel gaauw hoop ik zelf te komen. Denk dat ik u heel innig liefheb en dus geen oogenblik langer wachten zal dan volstrekt moet.

Ingesloten brief aan Rutering. Lees dien en doe er een ouwel op, en tracht te bewerken dat ZEd. my met de eerste post antwoordt. De zaak is zóó: om aanteteekenen moeten wry een certificaat van de weeskamer hebben, om dat certificaat te krygen moet myne akte van bekendheid overgelegd worden, en voor ik die kan opmaken moet ik weten of Rutering dezelve zóó goed vindt, anders geeft het naderhand weder oponthoud. Als ik antwoord heb kan ik dadelyk het rekest aan de weeskamer schryven, dan zal ik het u ook toezenden met een extra koelie om te teekenen. Dan gaat dit terstond naar Batavia met een particulieren brief aan den secretaris dien ik ken, om spoed te maken. Zoodra ik dat certifi-

[p. 56]

caat ontvangen heb, kom ik den volgenden dag.

Zend my nu maar dadelyk uwe geboorte-acte.

Ik ben heel gezond en opgeruimd. Ons vooruitzigt is al te schoon om verdrietig te zyn. Ik heb heel veel te doen en geen kwartier tyd, maar ik ondervind dat men my nog al op prys stelt, en dat is een genoegelyk gevoel. Ik ben met alle menschen wel. De resident is zelfs hartelyk en zyne vrouw ook. Waar wy zullen intrekken is nog onzeker, maar dat er voor gezorgd zal worden is zeker. Of by den resident, of by Permentier (die ons geinviteerd heeft) of in een nieuw huis dat nog niet af is, maar waar veel haast mede gemaakt wordt. De resident is er zelf naar toe gegaan om de menschen aan te sporen. Wees niet bekommerd, lieve Everdine, gy zult het hier zoo goed hebben als op Poerwakarta mogelyk is. Nu ik weet dat gy hier komt begin ik de plaats lief te vinden; niet zoo groot, maar eigenlyk mooyer dan Tjanjor. De menschen zyn allen onderling onwel, maar voor my is ieder byzonder goed. Ik ben met de goedheid van den resident en zyne vrouw verlegen. Ik mag alles doen behalve met de nieuwe jufvrouw van gezelschap spreken, want ik ben al te ondeugend zegt mevrouw Dikkelman. Men plaagt my met het dreigen dat men rapport aan u zal doen. Men denkt

[p. 57]

niet dat gy alles weet. Als gy geld krygt is het goed. Zoo niet, dan zal ik my wel redden, wrees onbekommerd! Van van Deventer nog geen antwoord, ik denk Vrydag. Ik heb naar Batavia geschreven om myne kleederen, die nu al vyf, zes maanden in de maak zyn. Ik hoop ze te krygen. Zoo niet dan is het ook goed. Ons geluk hangt niet van een rok af.

Vergeef my myn slordig schryven. Ik heb veel te doen, lieve beste engel. Door veel te werken help ik den Resident die altyd in den brand zit, en daardoor verzeker ik u een goede ontvangst op Pwk. Ik kan u niet zeggen hoe dierbaar gy my zyt. Als die papieren in orde zyn wacht ik nergens op. Verlof voor 3 à 4 dagen heb ik al bedongen. Phitsinger komt waarschynlyk met my mede. Dag lieve beste. Over weinig dagen zyt gy myn bruidje. Groet Sofje.

Uw Eduard.